بازنمایی روان‌زخم در داستان کوتاه «منظره‌ای با اتوی چُدنی» اثر هاروکی موراکامی

هدف این مقاله بررسی نحوه‌ی بازنمایی فرایند روان‌زخم و پیامدهای آن در داستان کوتاه «منظره‌ای با اتوی چُدنی» نوشته‌ی هاروکی موراکامی است. از نظر کروت روان‌زخم زمانی روی می‌دهد که رویداد آسیب‌زا یک لحظه دیرتر و قبل از درک آگاهانه تجربه ‌شود. در حقیقت ذهن آن رویداد را در لحظه تجربه می‌کند، اما درک نمی‌کند. درک رویداد آسیب‌زا تنها در زمان و مکان دیگر و پس از تحمیل‌های مکرر و ناخودآگاه خاطره‌ی آن میسر می‌گردد. روان‌زخم سازوکار تجربه‌‌ی ذهن را نقض می‌کند و گویی خویشتنِ فرد را می‌شکافد و به دو نیم تقسیم می‌کند: نیمه‌ی قبل از روان‌زخم و نیمه‌ی بعد از آن. واکنش افراد مختلف به روان‌زخم متفاوت است، اما به زعم ژیژک هر نوع رویارویی با رویداد آسیب‌زا به نتیجه‌ی واحدی منجر می‌گردد که همانا خلق سوژه‌ی پساترومایی است. سوژه‌ی پساترومایی سوژه‌ی جدیدی است که با گذشته‌ی خود بیگانه است. موراکامی در داستان کوتاه مذکور با استفاده از نمادها و جابه‌جایی زمانی و مکانی به بازنمایی مهمترین فرایند روان‌زخم و پیامد فقدان انگیزه برای زندگی می پردازد.

Representing Trauma in Haruki Murakami’s Landscape with Flatiron

This study is concerned with interrogating the short story of Landscape with Flatiron by Haruki Murakami in the context of trauma theory and identifying the ways of representing the process and consequences of trauma. For Caruth trauma occurs when the traumatic event is experienced a moment too late, before the self can realize it. Indeed it is experienced, but not understood. Traumatic event is fully comprehended in connection with another place and in another time and through repetitious imposition of its memory. Trauma deviates the mechanism of experiencing and effects an incision in the self, splitting the psyche into two halves: before and after trauma. Different people show various reactions to trauma, but Žižek believes that any confrontation with traumatic events ends into the birth of posttraumatic subject. Posttraumatic subject is a new subject who is a stranger. In Landscape with Flatiron Murakami represents the process of trauma through symbolism and displacement. He also represents the consequence of trauma by depicting posttraumatic subjects concerned with death.