تبیین نظریه اشارات نسبی در رمان سرزمین خوشحالی اثر رابرت الن جیمیسون

جریان ادبیات معاصر کمابیش از وصف اضطراب و تشویش در زندگی امروزی به سوی شناخت دوباره و رویارویی با آن در حرکت است. نوشتار حاضر نشان می‌دهد که جیمیسون در کولاژ داستانی سرزمین خوشحالی چنین هدفی را منظور کرده؛ لذا اختلاط سبکی و بی‌نظمی روایی رمان وی صرفاً انعکاسی آشنا از ناآرامی‌های فردی، اجتماعی، تاریخی و سیاسی نیست، بلکه همزمان ترسیم الگویی برای زیستن علیرغم «فقدان» حاصل از این کشمکش‌ها است. روایت رمان که با تنیدن مسائل دنیوی و معنوی و همچنین شخصی و همگانی در قالب‌های نوشتاری متعدد شکل گرفته، سرانجام با دعوت دیگران به کنکاش خلاقانه در هزارتوی داستان‌ها معنا پیدا می‌کند. اینکه در سرزمین خوشحالی مشخصه‌های ادبی همراه با درگیری‌های فردی و اجتماعی مطرح می‌گردد، اما پیش از ترسیم مضمون واگذار می‌شوند، نظریه «اشارات نسبی» فلیکس گتاری را القا می‌کند. بنابراین، تحلیل روایات رمان نشان می‌دهد جیمیسون مواجهه با «فقدان» را در «کثرت» قصه‌های ناتمام و همچنین تجلی «رهایی» را در نگاشتن، تشریح و جمع‌آوری آنها ممکن می‌پندارد.

Tracing Partial Enunciations in Robert Alan Jamieson’s Da Happie Laand

Contemporary literature pursues within the anxieties of the present, a paradigm for being in this world. Robert Alan Jamieson negotiates a similar initiative amidst the collage of narratives comprising Da Happie Laand. Matters political, social and cultural mingle indiscriminately in this novel, proposing a complex multiplicity that relies on the reader for its articulation of plot arcs, themes, and resolutions. The cocreative approach adopted by Jamieson bears affinity with Félix Guattari’s writings on ‘partial enunciations’. Deferred and subsequently entrusted to readers, the arrangement of meaning becomes a creative endeavor. Tracing familiar uncertainties through partial enunciations, therefore, invokes not just another inspired reading of the status quo, but a creative confrontation with the lack inherent in social and personal expressions. The plights of the present, then, find mediation in the midst of yet another narrative; the stories told this time, however, are laced with the potency of multiplicity and the promise of emancipation.