بازخوانی اسطوره «ایکاروس» و کارکرد ساختاری آن در داستان اُنیتشا نوشته ژانماری گوستاو لوکلزیو براساس آراءِ کلود لِویاستراوس

لوکلزیو از نویسندگان قرن بیستم فرانسه با نوشتن رُمان اُنیتشا ماهیت و نظام اسطوره ایی را همچون رُمانهای دیگر خود در بستر روایت برجسته می کند. در نزد لوکلزیو اسطوره ایکاروس بصورت نهاد و نظامی اجتماعی ظاهر می شود تا تغییرات زمانی و تاریخی خود را در قالب معنایی برگشت پذیر ارائه دهد. در داستان اُنیتشا، عناصر زمانی و مکانی بگونه ایی در کنار یکدیگر قرار می گیرند تا یک «خواب»، یک گذشته و یک هویت گُمشده را از ورای وقایع اجتماعی و عناصر طبیعی بازسازی کنند. خلق اسطوره در این داستان، مضامین و قواعد ساختاری را به همراه دارد. پیوند معانی اسطوره ایی نیز بگونه ای شکل می گیرد که پایداری و ویژگی «زبانیِ» خود را منعکس کند. از این رو، معنی اسطوره ایی ایکاروس در این داستان جزئی از زبان و نظامِ معنایی محسوب می شود که حاکی از تصاویر زمانی و مکانی، و برخوردار از ساختاری مشترک و همگانی است. و این ساختار زبانیِ اسطوره است که با اجزاء و لایه های گسسته و مستور به روایت ها و حوادث تاریخی شکل و اُلگو می دهد

A Reading of the myth of Icarus and its structural use in the novel Onitsha written by JeanMarie Gustave Le Clézio based on view points of Claude LéviStrauss

Le Clézio, the 20th century French novelist, highlights the mythical nature of his work through narration. For Le Clézio, Icarus appears as a social figure in order to present historical and chronological changes as a reversible concept. In Onitsha, temporal and spatial elements are in such order that a dream, the past and a missing identity are reconstructed through societal events and natural elements. Creating a myth in Onitsha accompanies structural rules. Connections between mythical concepts reflect linguistic constancy. Therefore, mythical nature of Icarus is considered as linguistic and semantic structure expressing temporal and spatial realities owing to a general structure. This mythical language consisting incoherent elements shapes historical events.Le Clézio, the 20th century French novelist, highlights the mythical nature of his work through narration. For Le Clézio, Icarus appears as a social figure in order to present historical and chronological changes as a reversible concept. In Onitsha, temporal and spatial elements are in such order that a dream,