برونداد شعری نشات‌گرفته از اندوه و غربت در اشعار «عبدالله پَشِیو» و «معروف رصافی»

«معروف رصافی» شاعر نامور عرب و «عبدالله پشیو» از شاعران نامی کرد در عراق از شاعران معاصریند که از پدیدۀ غربت گزینی رنج می‌برده اند. بایستگی و اهمیت این پژوهش از آن جا نشات می گیرد که پیش از این، غربت گزینی در شعر این دو شاعر همچون یک پژوهش مستقل تطبیقی مورد بررسی قرار نگرفته است؛ بنابراین نگارندگان در جستار حاضر برآنند که با رویکردی توصیفیتحلیلی به‌بررسی پدیدۀ غربت گزینی در شعر دو شاعر بپردازند. دو شاعر از اغتراب اجتماعی، سیاسی و روحی ناشی از سیطرۀ استعمار، ظلم، به‌حاشیه راندن نخبگان و انحصار امور در دست فرومایگان، اوضاع عراق و عقب ماندگی از تمدن جهانی، فقدان آزادی، درهم شکسته شدن آرزوها، تباهی اخلاق، ناهمگونی زندگی شاعر با معیارهای جامعه، تفرقۀ سیاسی و بی اعتنایی مردم به‌دعوت شاعر و نیز حس نوستالژی برامده از حسرت بر ارزش ها و گذشتۀ شکوهمند از دست رفته و اغتراب مکانی ناشی از دوری از وطن رنج می برده اند. غربت گزینی و اندوه «پشیو» بر خلاف «رصافی»، محصور در پرداختن به‌مسائل و معضل های منطقه ای نیست، بلکه دیدگاهی فرامنطقه ای و فراملی دارد. غربت رصافی فزونتر در قالب سروده هایی با درونمایۀ حزن آلود محصور می ماند لکن پشیو پیشتر احساس غربت خود را با طغیان سروده هایی بروز می دهد که از خشم و اندوهی ژرف نشات می گیرد. وطن از پربسامدترین جلوه های غربت گزینی نزد دو شاعر است که بر سایر جلوه های غربت در شعرشان تاثیر گذارده است، زیرا غیر از زمان دوری از وطن، در زمان حضور در آن نیز، با مشاهدۀ وضع موجود بر اندوه و احساس غربتشان افزوده می شود.

The poetic output and manifestation of sorrow and roving in “Abdullah Pashew’s” and “Ma’aruf Rosafi’s’’ poetry

Abstract Ma’aruf Rosafi, a wellknown Arab poet and Abdullah Pashew, a wellknown Kurd poet in Iraq, are two contemporary poets who suffered from alienation. The study possesses great significance, since the issue of alienation has never previously been investigated through a standalone comparative study. Thus, the researcher has tried to adopt a descriptiveanalytic approach to alienation in Rosafi’s and Pashew’s poetry. The two poets suffered from a sense of social, political and mental alienation caused by the hegemony of colonialism, tyranny, the marginalization of the educated, the monopoly of management by the ignoble, Iraq’s backward social situation, lack of freedom, their denied wishes and dreams, moral decay, the inconsistency between their life and the society’s criteria, political division, refusal of their request and invitation by their nation, a nostalgic feeling originating from regretting for the values and a magnificent history and their distance from their country in that time. In contrast to Rosafi’s alienation and sorrow which is confined to regional issues, the one experienced by “Pashew” is tranregional and transnational. The roving experienced by Rosafi is an imprisoned feeling which is expressed by sorrowful poems. However, Pashew’s roving is expressed through poems which originate from the outburst of a deeplyrooted anger and sorrow. The “homeland” is one of the most frequent manifestations of alienation which affects all the aspects of roving in the poems of the two poets. This frequency is due to the fact that in addition to the period being far from their homeland, they experienced an increased feeling of sorrow and roving even when they were living in their own country.