گفتمان سازی و منازعات گفتمانی در رمان دلبند از تونی موریسون

رمان دلبند از تونی موریسون روایت برهنه‌ایست از تاریخ شصت میلیون برده‌ی سیاه که به واسطه‌ی استیلای فراروایت سفیدپوستان آمریکا از بین رفتند و همچنین تلاش نویسنده برای برساختن گفتمانی خاص سیاهان. شخصیت‌های رمان هر کدام با توجه به تصویری که از گذشته در ذهن دارند، آن را به یاد می‌آورند و دوباره آن را برمی‌سازند. شخصیت‌های سیاه در فضای چندآوایی رمان آزادانه آنچه را که به واسطه‌ی استیلای فراروایت سفیدپوستان غیرقابل گفتن بوده و ناگفته مانده به یاد می‌آورند و در نهایت گفتمان سفید را به چالش می‌کشند، معانی مسدود را احیا و دالهای شناور را بر طبق مفاهیم فرهنگی خود درون یک گفتمان خاص مفصل بندی میکنند. در نتیجه معیار معقول بودن گفتمان برتر مورد پرسش قرار میگیرد و ساختار شکنی سبب بحران درون گفتمان هژمون می شود. در نقد رمان یاد شده از نظریه های ژان فرانسوا لیوتا ر، میخائیل باختین، ارنستو لاکلا و شنتال موفه که بر چگونگی تعلیق گفتمان برتر توسط فرهنگ های به حاشیه رانده شده تاکیید دارند استفاده شده است.

Discourse Construction and CounterHegemonic Discourses in The Beloved By Toni Morrison

Morisson’s Beloved is the story of sixty million black slaves who died under the hegemony of the dominant discourse of white bourgeoise ideology. Black characters remember their past according to the picture in their minds and then attempt to reconstruct it in a new light. Thus, the grand narrative in Lyotards’ words of white people of America is under constant challenges from the black little narrative. On the other hand, Mikhail Bakhtine’s theory of dialogism and polyphonic novels state the same thing. In some novels those of Dostovesky’s, for example the different and opposing voices in the novels are put together in a linear position with the voice of the author just next to them. In other words, each character will construct his/her own narrative and thus undermines the dominant discourse or the Grand Narrative. Thus, the aim of this essay is to compare the mentioned theories and then apply them to the novel.