تصاویر از آنچه می‌بینید پیچیده‌تر هستند: تحلیل ایدئولوژی بصری در طرح‌های جلد‌ پرنسس نوشتۀ جین سسون

مقاله حاضر به بررسی چگونگی ایدئولوژی بصری در گسترش تفکر نئوامپریالیسمی می‌پردازد. نویسنده با استفاده از رویکرد نشانه شناسی اجتماعی تصویر و فمنیسم پسااستعمار و با بهره‌گیری از نظریات منتقدانی نظیرکرس، لیوون و ویتلاک در پی پاسخ به این پرسش بنیادی است که چگونه تصاویر، به ویژه طرح‌جلد کتاب‌ها، به ابزاری در جهت پیش‌برد اهداف کلان‌روایت نئولیبرالیسم انسان‌گرا در دو دهه اخیر تبدیل شده‌اند؟ بدین منظور دو طرح جلد از چاپ‌های متفاوت کتاب پرفروش پرنسس (1992)، نوشته جین سسون، بررسی می‌شود تا به‌چگونگی استفاده از تصاویر زنان‌شرقی در راستای بازتاب گفتمان‌های سیاسی متفاوت پرداخته شود. چنین استدلال می‌شود که با تغییر گفتمان سیاسی حاکم برغرب پس از واقعه یازده سپتامبر (11/9) طرح جلد چنین کتاب‌هایی نیز تغییر کردند تا با گفتمان نئوامپریالیسمی و اسلام‌هراسی حاکم بر غرب هم‌گام شوند. طرح‌جلدهای جدید، علاوه بر ‌پررنگ کردن تقابل «زن غربی/زن شرقی» و به ‌تبع تداعی‌ ساختار سلسله‌مراتبی «غرب/شرق»، «ما/آنها» و «خود/دیگری» (همانند طرح‌های پیشین)، می‌کوشند استراتژی نظامی تجاوزکارانه اخیر غرب را در اذهان جهانی به یک «مداخلۀ خیرخواهانه» و آزادی‌طلبانه فمنیسمی تقلیل دهند.

There is more to Images than Meets the Eye: A VisualSocial Semiotic Reading of Sasson’s Princess

This article focuses on diverse front covers of Sasson’s Princess: A True Story of Life behind the Veil in Saudi Arabia (1992) and tries through the visualsocial semiotics of Kress and Leeuwen and postcolonial perspective of Whitlock to elaborate how images, especially book covers, have recently been deployed in the west to disseminate the neoorientalist ideology in the last decade. To this end, two front covers of different editions of Sasson’s bestselling book, Princess, has been studied to discuss the ways the Western political discourse has altered the images of oriental women, used on the front covers, to further diverse ideologies. It is argued that with the change of the Western political discourse after 9/11 the covers of books like Sasson’s have also altered to suit the neoorientalist, Islamophobic leanings in the West. Such changes not only foreground the old notions of “Western women/Oriental women,” “the self/the other” but also “represent” the West’s intervention in the Orient more as a humanitarian, feministic move than military aggression.