بررسی رویکرد آیات قرآن و عرفان در اشعار مجیدامجد و سهراب سپهری

آثار ‌ادبی‌ هنرمندان ‌آیینه‌ اندیشه‌ها، ‌باورهای آن‌هاست که ‌از‌ جهان‌بینی‌ و خویشتن‌خویش‌شان سرچشمه ‌می‌گیرد.‌‌ مجیدامجد ‌‌و‌سهراب‌سپهری‌از‌جمله ‌شاعرانی‌اند‌‌ که‌‌ در ‌اشعار‌‌خود‌ به‌‌مذهب ، عرفان ‌‌و ‌آیات‌ قرآن ‌پرداخته‌اند‌. ‌‌امجد‌ ‌‌‌در ‌آغاز‌ ‌با ‌‌نگرشی مذهبی‌ به‌جهان و‌‌ مسائل ‌پیرامون ‌می‌نگریست‌ ولی‌ ‌در ‌‌دوره ‌میانی ‌شاعری،‌ ‌از‌ آن ‌دیدگاه ‌‌فاصله ‌گرفت‌، ولی پس‌ از ‌‌اخذ ‌‌تجربه‌ای ‌علمی،‌‌ نه‌ لزوماً‌ ‌مادی‌گرا، ‌‌‌به‌سمت‌‌ مذهب‌گرا‌یی‌ بازگشت و‌‌‌ در ‌اواخر ‌عمر به‌طرز ‌‌خاصی به‌مذهب روی آورد ‌‌و ‌‌به‌خودشناسی‌ رسید‌.‌‌‌ سپهری نیز ‌‌‌با نحله‌های عرفانی آشنا ‌‌‌شد، ‌‌همواره ‌با ‌تکیه ‌بر‌‌اصل توحید ‌به‌همه مذاهب‌ احترام ‌می‌گذاشت. وی‌ در ‌‌اواخر ‌‌عمر ‌‌با ‌رسیدن‌ به‌وحدت‌وجود ‌‌با ‌‌‌کا‌ئنات‌ ‌و ‌‌مشاهده ‌تجلی‌‌خداوند ‌در ‌تمامی مظاهر طبیعت ‌به‌جایگاه ‌یک‌ عارف ‌‌رسید‌. هدف از نگارش این مقاله، ‌بررسی‌ رویکرد‌های ‌مختلف‌ مذهبی، عرفانی ‌و‌‌آیات قرآن در اشعار‌ ‌دو ‌‌شاعر ‌‌معاصر اردو وفارسی، ‌‌‌امجد ‌‌و ‌‌سپهری‌ است و تلاش خواهیم کرد که با روش ‌توصیفی‌–‌‌‌‌‌تحلیلی واستنباطی، با استناد بر سروده‌های این دو شاعر، مقوله مورد بررسی قرار گیرد.