کاربستِ الگوی معناکاوی کریستوا در خوانشِ شعری از رضا براهنی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
آلگونه جونقانی مسعود
|
|
منبع
|
پژوهش ادبيات معاصر جهان - 1397 - دوره : 23 - شماره : 2 - صفحه:277 -302
|
|
چکیده
|
ژولیا کریستوا (-1941) از مهم‌ترین پژوهش‌‌گران در حوزۀ نشانه‌شناسی به شمار می‌رود. نشانه‌شناسیِ کریستوا تحت عنوان معناکاوی شناخته می‌شود. معناکاوی علاوه بر بررسی شبکه‌های دلالتی، به شبکه‌های غیردلالتیِ رانه‌محور نیز توجه دارد. به همین دلیل، در معناکاوی با دو وجه روبه‌رو هستیم: وجه نمادین و وجه ایمایی. وجه نمادین اساساً متوجهِ زبان، دلالت و قراردادهای اجتماعی است، اما وجه ایمایی متوجهِ رانه‌ها، سائق‌ها و عواطفی است که به نحوی وارد زبان شده‌اند. از آنجایی‌که به زعم کریستوا، شعر نوعی عصیان در برابرِ زبان است و بدین ترتیب امکانِ جریان یافتنِ وجه ایمایی را در بسترِ زبان فراهم می‌آورد، در پژوهش حاضر کوشیده شده است، شعری از رضا براهنی، به طور موردی، بر اساس الگوی وی بررسی شود. این بررسی نشان می‌دهد وجه ایمایی از طریقِ شگردهایی مانند اصوات مستقل،بی‌معنایی، قطع و سکوت، تکرار، وزن، هم‌آوایی و هم‌معنایی در بستر زبان پدیدار می‌شود. کاربستِ این الگو در زمینۀ شعرپژوهی از اهمیّت ویژه‌ای در نقد عملی برخوردار است.
|
|
کلیدواژه
|
کریستوا، معناکاوی، وجه نمادین، وجه ایمایی، رضا براهنی
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
algooneh@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|