مطالعه پروتزسازی گفتمانی : چرا دروغ روایتی پروتزی است؟

برای تبیین چگونگی عملکرد دروغ به‎عنوان پروتز ابتدا به تعریف پروتز و کارکرد آن در حوزۀ گفتمان می‎‎پردازیم. با استفاده از نظریۀ امبرتو اکو از پروتز و نقش آن در گفتمان، نشان خواهیم داد که دروغ به عنوان یک نظام گفتمانی، ویژگی‎های مشترکی با پروتز دارد. مسئلۀ این مقاله این است که ببینیم چگونه گفتمان وجه پروتزی می‎یابد و به دنبال آن دروغ نیز به عنوان یک پروتز سبب خروج گفتمان از مسیر اصلی خود و ایجاد فضایی رخدادی و تخیلی که فراکنشی است، می‎گردد. با توجه به توضیحات فوق به بررسی این دو فرضیه می‎پردازیم ؛ گفتمان با استفاده از دروغ سبب تغییر نظام افقی روایت به نظام عمودی گشته و به این ترتیب برنامۀ کنشی به جریانی فراکنشی تغییر می‎یابد. این مهم در سه داستان کوتاه زاغ و روباه ، چوپان دروغگو و دختر شیر فروش و کوزه شیر بررسی می‎گردد. هدف این مقاله بررسی جایگاه پروتز در گفتمان روایی و همچنین تحلیل کارکرد پروتزی دروغ است.

Study of making prostheses in discourse; why does narrative lie make prostheses?

To explain how lie functions as prosthesis, first we need to define prosthesis and its function in the domain of discourse. According to Eco's theory of prosthesis and its function in discourse, We show that lie as a discourse has common characteristics with prosthesis. This article examines how discourse functions as prosthesis and as a result lie as a prosthesis makes the exit of discourse out of its mainstream and creates an event and imaginary space which is metaaction. According to the above mentioned matters, these two hypotheses will be studied; discourse with the use of lie changes horizontal system of story to vertical system and as a result, the action plan change into a metaaction one. This survey has been done in three folk tales; the crow and fox, boy who cried wolf and the milk seller girl and milk jug. Key words: discourse, lie, prosthesis, object, metaaction, Narrative function