اثربخشی مدل تنظیم هیجان گروس بر تحمل آشفتگی هیجانی و پرخوری هیجانی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مدل تنظیم هیجان گروس بر پریشانی هیجانی و رفتار خوردن هیجانی دانشجویان دختر با اضافه وزن دانشگاه آزاد واحد کرج است. از بین کلیه دانشجویان دختر دوره کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال 1396 با در نظر گرفتن معیارهای ورودی، تعداد 40 نفر با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. به منظور تعیین سطح پریشانی هیجانی افراد از پرسشنامه مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (ders) با یک مقیاس کلی و شش خرده مقیاس استفاده شد. سپس مدل تنظیم هیجان گروس(2007) در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اعمال شد و داده های حاصل از مرحله پیش آزمون و پس آزمون گروه گواه و آزمایش با استفاده از برنامه آماری spss  در سطح معنی داری 0/05 تحلیل شدند. با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که مدل تنظیم هیجان گروس بر پریشانی هیجانی و خرده مقیاسهای آن و نیز رفتار خوردن هیجانی در دانشجویان دختر بیش وزن دانشگاه آزاد واحد کرج اثر بخش است و تفاوت دو گروه در مرحله پس آزمون به لحاظ آماری معنادار است. برنامه ی مداخله پس از خاتمه درمان، کاهش چشمگیر پریشانی هیجانی و تعداد دفعات پرخوری بواسطه تنظیم هیجان در شرکت کنندگان گروه آزمایشی نسبت به گروه گواه مشاهده شد. این یافته نشان داد روشی که در آن احساسات تنظیم شوند بر کاهش رفتار خوردن هیجانی بواسطه کاهش پریشانی هیجانی اثرگذار است.

Effectiveness of Gross emotion regulation model on emotional distress and emotional eating behavior

Objective: The purpose of this study was effectiveness of Gross emotion regulation model on emotional distress and emotional eating behavior on overweight female students of Islamic Azad University of Karaj. Method: undergraduate female students of Islamic Azad University In 1395, considering the inclusion criteria, 40 patients were enrolled and randomly assigned to experimental and control groups. In order to determine the level of emotional distress Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) With an overall scale and its six subscales were used. Then Gross emotion regulation model, during the eight sessions of 90 minutes was applied to the experimental group. Data from pretest and posttest experimental and control groups, were analyzed at a significance level 05/0. Results: Analysis of covariance showed Gross emotion regulation model on emotional distress and its six subscales and emotional eating behavior of overeating female students of Islamic Azad University of Karaj is effective. The difference between the two groups at posttest, a statistically significant difference. p0/005. Conclusion: after Intervention program, a significant reduction in emotional distress and eating behavior due to emotion regulation in the experimental group than the control group were observed. These findings suggest that the way in which emotions are set on eating behavior by reducing emotional distress is effective.