نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه ویژگی‌های شخصیتی با مهارت اجتماعی

هدف از انجام این پژوهش تبیین نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه ویژگی های شخصیتی با مهارت اجتماعی دانش‌آموزان بوده است. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول مدارس غیر انتفاعی ناحیه 2 شیراز در سال تحصیلی 95-94 بود که با استفاده از روش خوشه ای تک مرحله ای تعداد 4 مدرسه انتخاب شد و در هر مدرسه کلاس‌های هفتم انتخاب و سپس به 140 نفر از دانش‌آموزان پرسش‌نامه ها جهت تکمیل داده شد. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسش‌نامه مهارت اجتماعی ماتسون، خودکارآمدی عمومی شرر و ویژگی های شخصیتی نئو استفاده شده است. داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری و برون گرایی با مهارت اجتماعی، هم‌چنین، انعطاف پذیری با خودکارآمدی رابطه معنادار ندارد. بین خودکارآمدی با مهارت اجتماعی رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. ویژگی های شخصیتی روان رنجورگرا و وظیفه شناسی قادر به پیش بینی خودکارآمدی می باشند. بنابراین، خودکارآمدی در رابطه با ویژگی های شخصیتی و مهارت اجتماعی نقش میانجی را ایفا می کند.