اثر بخشی و مقایسه آموزش مهارت‌های اجتماعی به دو گروه کودکان و کودکان و مادرانشان در کاهش احساس تنهایی و افزایش پذیرش همسالان

هدف، اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی به دوگروه کودکان وکودکان و مادرانشان درکاهش احساس تنهایی و افزایش پذیرش همسالان در آن ها است. روش نمونه گیری هدفمند است که از بین 6 مدرسه ناحیه 4 آموزش و پرورش شیراز، 2 مدرسه که از لحاظ آموزشی، فرهنگی و طبقه اجتماعی همتا بودند، انتخاب و دانش آموزان کلاسهای چهارم و پنجم (300نفر) با استفاده از مقیاس احساس تنهایی کودکان آشر و پرسشنامه پذیرش همسالان سنجیده شدند، 65 نفرکه بالاترین نمرات را در مقیاس احساس تنهایی و پایین ترین نمرات را درپذیرش همسالان بدست آوردند انتخاب، و به طورتصادفی در سه گروه (دوگروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند؛ در این مطالعه ی شبه آزمایشی، کودکان هر دوگروه به مدت هشت جلسه یک ساعته مورد آموزش قرارگرفتند؛ در گروه کودکان و مادران، مادران نیز در شش جلسه یک ساعته جداگانه مورد آموزش قرار گرفتند و از روند آموزش کودک خود آگاهی یافتند و در نهایت پس از اتمام جلسات، پس آزمون گرفته شد و از تحلیل کوواریانس در جهت آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی به دوگروه کودکان و کودکان و مادرانشان در جهت کاهش احساس تنهایی و افزایش پذیرش همسالان در هر دوگروه بود، اما بررسی مقایسه ای اثربخشی دوگروه علی رقم اختلاف بالای میانگین دو گروه، معنادار نبود. عدم معناداری آماری در مقایسه دو گروه، به معنای عدم اهمیت بالینی در این حوزه نیست و نشان می دهد که والدین به خصوص مادران نقش بسیاری در آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان و ارتباط آن ها با همسالان داشته که این امر به نوبه خود احساس تنهایی درکودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

Effectiveness of Social Skills Training on Decreasing Aloneness and Increasing Peer Acceptance

This research aims at evaluating the effectiveness of social skills training on two groups: children and children and their mothers in decreasing loneliness and increasing peer acceptance. The sampling method of this study was purposive, two schools among six primary schools of the fourth education area of Shiraz with the same educational, social class, and cultural level were chosen.300students were evaluated by Asher’s scale about children’s loneliness and the inventory of the peer acceptance.65students with the highest score in loneliness and lowest score in peer acceptance were selected and were randomly put into three groups (i.e two experimental groups and a control group). In this semiexperimental research, the children in both groups were trained during eight onehour sessions. in the other group children’s mother were separately trained in six onehour sessions. Finally posttest were given and covariance were used for analysis of data.Results from statistical methods, analysis of covariance, revealed significant increase in peer acceptance and significant reduction in loneliness on two groups. Although the average difference among these two groups was high, the comparison of these groups’ efficacy wasn’t significant.By means of social skills training It is possible for lonely children to make friends and enter to peer group, it causes the reduction feeling of loneliness and increase in peer acceptance among peers. The lack of statistical significance in comparing two groups doesn’t refute the clinical importance of this field. it is suggested that parents, specially mothers have an important role in social skills training  and children’s relationships with their peers.