آزمون واعتباریابی پرسشنامه خودارزشمندی دربین دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های شهر اصفهان

خودارزشمندی به مثابه شاخص سازگاری روانشناختی و کارکرد مناسب اجتماعی تلقی می شود. هدف مقاله ی حاضر آزمون و اعتباریابی مقیاس خودارزشمندی است. اطلاعات تحقیق با استفاده از ابزار پرسشنامه و تحقیق پیمایشی از میان 200 دانش آموز دختر و پسر دبیرستان های شهر اصفهان جمع آوری شده است. ابزار پژوهش مقیاس خودارزشمندی کروکر و همکاران (2003و2009) بوده که دارای هفت پاره مقیاس(حمایت خانواده، رقابت جویی، جاذبه های ظاهری، عشق خدایی، شایستگی علمی، تقوی و پرهیزگاری و موافقت از سوی دیگران) می باشد. برای آزمون روایی ابزار تحقیق از مقیاس عزت نفس جمعی لوهاتنن وکروکر(1992) استفاده شده است. میزان پایایی ابزار(آلفای کرونباخ) برای کل پسران و دختران به ترتیب 799/0، 706/0و82/0 بوده است. برای بررسی روایی سازه با استفاده ازتحلیل عاملی نشان داد که هفت پاره مقیاس خودارزشمندی قابل تقلیل در دو عامل هستند و دو عامل مذکور را می توان خودارزشمندی درونی و خودارزشمندی بیرونی نامید. رابطه معناداری بین خودارزشمندی و عزت نفس جمعی وجود داشته(31/0) که معرف روایی ابزار تحقیق می باشد. علاوه برآن تمامی گویه های مقیاس در چهار عامل قابل تقلیل هستند که بیانگر روایی سازه است. مقیاس خودارزشمندی دارای پایایی و روایی بسیار مطلوبی بوده است و متناسب فرهنگ ایران قابل استفاده می باشد.