کفایت روان‌سنجی مقیاس جهت‌گیری فراشناختی محیط یادگیری

هدف از این پژوهش، بررسی روایی و پایایی مقیاس جهت‌گیری فراشناختی محیط یادگیری بود. بدین منظور، یک گروه نمونه 213 نفری(107 پسر و 106دختر) از بین دانش‌آموزان دبیرستانی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. این آزمودنی‌ها به مقیاس محیط یادگیری با جهت‌گیری فراشناختی و پرسشنامه آگاهی فراشناختی پاسخ دادند. جهت برآورد روایی از روش‌های تحلیل عوامل و روایی همگرا استفاده گردید. نتیجه تحلیل عامل با روش محور‌های اصلی و چرخش متعامد از نوع واریماکس بیانگر وجود 6 عامل با نام‌های تعامل درون کلاسی، کنترل توزیع شده، مطالبات فراشناختی، حمایت عاطفی، اظهارنظر دانش‌آموز و حمایت و تشویق معلم بود که53/68 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کردند. همبستگی مقیاس جهت‌گیری فراشناختی محیط یادگیری با پرسشنامه آگاهی فراشناختی و هر‌یک از زیر مقیاس‌های مقیاس جهت‌گیری فراشناختی محیط یادگیری با کل مقیاس بین 31/0 تا93/0 دامنه داشته‌است (001/0p < ) که موید روایی همگرای مطلوب این مقیاس می‌باشد. به منظور بررسی اعتبار مقیاس از روش‌های بازآزمایی، آلفای کرونباخ استفاده گردید. دامنه ضرایب باز‌آزمایی با فاصله زمانی دو هفته بین 64/0 و 88/0 (001/0p < ) و دامنه ضرایب آلفای کرونباخ بین60/0 تا 94/0 بود. نتیجه این که مقیاس محیط یادگیری با جهت‌گیری فراشناختی از روایی و اعتبار مطلوبی برخوردار است و می‌تواند در موقعیت‌های آموزشی و پژوهشی مورد استفاده قرار گیرد.