مقایسه اثربخشی درمان مهارت‌های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و درمان مبتنی برشفقت بر تحمل آشفتگی و معنای زندگی زنان دارای تعارض

نقش خانواده به عنوان کوچک‌ترین واحد اجتماعی می‌تواند هم در جنبۀ مثبت و هم در جنبه منفی، بسیارتاثیرگذار باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و درمان شفقت برتحمل آشفتگی و معنای زندگی زنان دارای تعارض زناشویی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 110نفر از دانشجویان زن متاهل دارای تعارض‌های زناشویی بود. نمونه‌ی آماری این پژوهش شامل 45 نفر از این دانشجویان بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه (15 نفره) جایگزین شدند. گروه اول درمان مبتنی بربهبود کیفیت زندگی، گروه دوم درمان مبتنی برشفقت را دریافت کردند و گروه سوم به عنوان گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (2005) و پرسشنامه معنای زندگی استگر (2006) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری‌های مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که با توجه به f محاسبه شده که نسبت به f معیار در سطح 05/0، کوچک تر بود ،هر دو نوع درمان در شاخص تحمل آشفتگی و معنای زندگی اثربخش بوده است. نتایج حاکی از این است که درمان‌های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و شفقت ورزی در حوزه سلامت روانی خانواده اثربخشی معناداری دارند. در متغیر تحمل آشفتگی درمان مبتنی بر شفقت نتایج مطلوب تری نسبت به درمان مهارت‌های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی داشته است و در متغیر معنای زندگی مهارت‌های مبتنی بربهبود کیفیت زندگی نتایج مطلوب تری نسبت به درمان مبتنی برشفقت داشته است ولی اختلاف گروه‌ها معنادار نیست p<0/05 .

Comparison of the effectiveness of quality of life therapy and compassionfocused therapy in the distress tolerance and meaning in life in of women with marital conflicts

The role of family as the smallest social unit can be effective both in positive and negative aspect. The present study aims to compare the effectiveness of quality of life therapy and compassionfocused therapy in distress tolerance and meaning in life in of women with marital conflicts. The present study is a ‎semiexperimental ‎research with a pretest‎posttest and follow‎up ‎control group design. The statistical population comprised all married female students with marital conflicts. The statistical sample included 45 of these students who were selected by convenience sampling and were randomly assigned into three groups of 15 people. The first group received quality of life therapy; the second group underwent compassionfocused therapy and the third group was placed on the waiting list as the control group. Simmons and Gahir Distress Tolerance ‎Questionnaire and Steger Meaning in Life Questionnaire (MLQ)‎ were used. For data analysis, repeated measures analysis of variance was applied. The results demonstrated that according to the calculated which is lower than the F criterion at the 0.05 level, both types of treatment have been effective in distress tolerance and the meaning in life. In the variable of distress tolerance the compassionfocused therapy have had better results than the quality of life skills and in the variable of meaning in life, the quality of life skills has had better results than the compassionfocused therapy; but the difference between the groups is not significant (p < 0.05).