اثربخشی آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر اهمال‌کاری تحصیلی و سازگاری با مدرسه دانش‌آموزان دختر دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر،بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر اهمال‌کاری تحصیلی و سازگاری با مدرسه دانش‌آموزان دختر دبیرستانی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیش‌‌آزمون و پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش‌آموزان دختر پایه دهم دوره متوسطه دوم مدارس شهر مشهد در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند. برای انتخاب نمونه، از شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای استفاده شده و دو کلاس به طور تصادفی به عنوان گروه‌های آزمایش و کنترل محسوب(گمارده) شدند. حجم نمونه برابر با 60 نفر بود که در دو گروه 30 نفره(آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی و پرسشنامه سازگاری دانش‌آموزان با مدرسه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس یک‌راهه(آنکووا) و تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد به‌ طور معنی‌داری بر بهبود اهمال‌کاری و سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی دانش‌آموزان اثربخش بوده است (0.001>p). بر اساس یافته های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد می‌تواند موجبات کاهش اهمال‌کاری تحصیلی و نیز افزایش سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی را فراهم آورد.