تبیین مفهوم فرصت‌های شرکتی و راهکار جلوگیری از تصاحب آنها از سوی مدیران (مطالعۀ تطبیقی نظام حقوقی امریکا، انگلیس و ایران)

چرخۀ سریع اطلاعات، شرکت‌ها را همواره در موقعیت‌هایی تجاری قرار می‌دهد و سودآوری موجود در آنها مدیران مربوطه را به‌شدت وسوسه می‌کند که در راستای منافع خصوصی خود از آنها بهره‌برداری نمایند و طبیعتاً این امر با منافع شرکت در تضاد است. «دکترین فرصت‌های شرکتی» به‌عنوان بخشی از مفهوم جامع‌تر وظیفۀ امانی با سابقۀ تاریخی طولانی، یکی از ابزارهای اختصاصی است که با وضع مقررات و اصولی همچون ضرورت افشا، از تصاحب فرصت‌های تجاری جلوگیری کرده، با خطر انحراف مقابله و درنهایت فرایند نحوۀ تخصیص صحیح را تنظیم می‌نماید که ریشه‌های آن در نظام حقوقی ایران هم قابل مشاهده است. آزمون‌های متعددی برای شناسایی فرصت شرکتی وجود دارد که بررسی آنها نشان می‌دهد در ایالات متحدۀ امریکا رویکرد «مالکیت‌محور» فرصت‌ها تا حد زیادی مدیران را در توسعۀ فعالیت‌های اقتصادی توانمند می‌سازد؛ درحالی که در انگلیس رویکرد «رفتارمحور» قانون شرکت‌ها مصوب 2006، الزام به داشتن وفاداری را در اولویت قرار داده است. در نظام حقوقی ایران ازآنجا که فرصت شرکتی از ویژگی‌های موردنظر قانونی ازجمله منفعت عقلانی برخوردار است، باید در فهرست جدید دارایی‌های باارزش شرکت‌ها به‌عنوان یک مال نامشهود مورد پذیرش قرار گیرد.

explaining the concept of corporate opportunities and strategy to prevent them from appropriating by directors (a comparative study of the legal system of the united states, england and iran)

the prompt cycle of information always puts companies in business situations that profitability in them strongly tempts the directors to exploit them for their own private interests, which is naturally in conflict with the interests of the company. the “doctrine of corporate opportunities”, as a part of the more comprehensive concept of “fiduciary duty” with a long historical history, is one of the exclusive tools that by establishing regulations and principles such as the need to disclose to prevent the acquisition of business opportunities, to confront the risk of their deviation, and finally regulate the process of correct allocation, the roots of which can be seen in iran’s legal system. there are several tests to identify corporate opportunity, which their review shows that the “ownership-oriented” approach to opportunities in the united states greatly empowers directors in developing economic activities while in uk the “behavior-oriented” approach of the companies act 2006 has prioritized the requirement to have loyalty. in iran’s legal system since the corporate opportunity has the characteristics required by law, including rational benefit, it should be accepted in the new list of valuable assets of companies and as an intangible asset