تحلیل ضمانت اجرای مهلت طرح ایرادات دادرسی مدنی

قانون آیین دادرسی مدنی[1] در مادۀ 87 مهلت طرح ایرادات دادرسی را تا پایان جلسۀ اول دادرسی اعلام کرده و در مادۀ 90 ضمانت اجرای این مهلت را عدم تکلیف دادگاه به رسیدگی به ایراد به صورت جدا از ماهیت دعوا مقرر کرده است. بیان این ماده از جهت مفهوم رسیدگی جدا از ماهیت و عدم تکلیف دادگاه در این خصوص و همچنین وضعیت ایراداتی که پس از جلسۀ دادرسی ایجاد می‌شوند، قابل بررسی است و با توجه به امری بودن ایرادات و منطقی نبودن ِبه‌تاخیر انداختن بررسی ایرادات و دفاع بودن برخی از آنها، ضمانت اجرای مقرر در مادۀ 90 ق.آ.د.م. قابل انتقاد است. بررسی موضوع نشان می‌دهد ضمانت اجرای مقرر در این ماده، با وجود ظاهر جدی آن، ضمانت اجرای موثر و قابل‌ توجهی نیست و شایسته است قانون‌گذار در این گونه موارد از ضمانت اجرای مناسب و موثر از قبیل جریمۀ مدنی استفاده کند.

Analysis of the Sanction of the Respite of the Exceptions of Proceedings

Civil Procedure Code has announced in article 87 that the respite of the exceptions of litigation is until the end of the first hearing session and in article 90 it has laid down that the sanction of this respite according to which that the judge is not bound to investigate the exception separately from merits of the case. Expression of this article needs to be reviewed with regard to the investigation of the exception separately from merits of the case. Not bounding the court in this regard and the situation of the exceptions that arise after the hearing session, and the sanction that is laid down in article 90 C.P.C. can be criticized with regard to the fact that the rules of exceptions are imperative and it is illogical to delay the investigation of the exception. Examination of the subject demonstrates that the sanction that is laid down in this article is not effective despite its serious appearance , and in such cases, the legislator should use the proper and effective execution guarantees, such as civil penalties.