رویکردها و ضوابط حاکم بر تفسیر موافقت‌نامۀ داوری داخلی و بین‌المللی

موافقت‌نامۀ داوری به‌عنوان توافق پایه برای حل و فصل خصوصی اختلاف درنظر گرفته می‌شود که بر مبنای آن مرجع داوری می‌تواند در خصوص اختلاف طرفین رسیدگی نموده، اتخاذ تصمیم کند. به علل مختلف این موافقت‌نامه مانند هر قرارداد دیگری ممکن است ناقص یا مبهم باشد. هر مرجعی که با تحلیل یک موافقت‌نامۀ داوری روبرو است، اعم از داور یا دادگاه، باید با تفسیر آن رفع ابهام نموده، قصد واقعی طرفین را دریابد. قلمرو دعاوی تحت شمول موافقت‌نامۀ داوری ازجمله شایع‌ترین ابهامات است. تفسیر موافقت‌نامۀ داوری حتی در توصیف و شناسایی ماهیت واقعی آن موثر است. پرسش اصلی که انگیزۀ طرح بحث بوده، این است که تفسیر موافقت‌نامۀ داوری با کدام معیارها و ضوابط بایستی انجام شود و مرجع صالح و قانون حاکم بر چنین تفسیری کدام است؟ آیا ضوابط کلی حاکم بر تفسیر قراردادها در خصوص موافقت‌نامۀ داوری نیز قابل اعمال است؟ ادبیات حقوق داوری ایران نسبت به این موضوع ساکت است، اما در برخی از آرای محاکم می‌توان نشانه‌هایی از تفسیر موافقت‌نامۀ داوری را جستجو کرد. مطالعۀ تطبیقی قواعد و دکترین داوری تجاری بین‌المللی تا حد زیادی می‌تواند خلاهای موجود را پر کرده، راهکارهای مناسبی را در خصوص پرسش‌های پیش‌گفته ارائه دهد.

Approaches and Criteria Governing the Interpretation of Arbitration Agreement: A Comparative Study in Domestic and International Arbitration

The arbitration agreement is regarded as a method for the settlement of dispute in domestic and international context, according to which the parties leave the dispute to be resolved by private judge. For various reasons, this agreement, like other contracts, might be incomplete or ambiguous. Each authority dealing with the arbitration agreement, including the parties, counsels, arbitrators and courts, may represent different interpretations. The scope of arbitration agreement is one of the most common ambiguities in practice. This interpretation is even essential for qualification and identifying the real nature of the agreement. The main questions that motivate this research are which criteria could be used to construe the arbitration agreement and what is the competent authority as well as governing law for such an interpretation. Is it feasible to employ general rules governing the interpretation of contracts to the arbitration agreements? Unlike Iranian case law that addresses some of the criteria in this respect, our commentators are silent on the issue. Since these ambiguities arise in both domestic and international arbitrations, the present comparative study attempts to answer the questions under rules and doctrines of both jurisdictions.