تکفیر؛ از پیشگیری رشدمدار تا توجیه فلسفیِ جرم‌انگاری

تکفیر در اصطلاح یعنی کافر شمردن. این مفهوم در معنای افراطیِ آن با مهدورالدم بودنِ تکفیرشده ملازم است. تلازمی که درعمل به معضل جهانی تروریسم ایدئولوژیک مبدل شده و معادلات جرم‌شناسانه و پیشگیرانۀ ملی و بین‌المللی در مبارزه با این پدیده را به‌هم زده است. در این وضعیت با توجه به شکست سیاست‌های کیفری توان‌گیر و سزاگرایانه در مبارزه با تروریسم ایدئولوژیک، ضروری است توجه سیاست‌گذاران کیفری را به مقابله با علت به‌وجود آمدنِ تروریسم (یعنی همان افراطی‌گری در قالبِ تکفیر) معطوف کرد. در این راستا، آن دسته از افراطیونِ مستعدّ تکفیر را می‌توان با شیوه‌های غیرکیفری مهار نمود و دسته دیگر را که دست به تکفیر زده و در آستانه بزهکاری قرار گرفته‌اند از طریق کیفرگذاری و تهدید به مجازات کنترل کرد. بنابراین، لازم است این پدیده را از سنجه‌های مبانی فلسفیِ جرم‌انگاری عبور داده تا از این راه بتوان قانون‌گذار را در ممنوعیتِ قانونیِ تکفیر به‌عنوان محرک اصلی تروریسم معاصر قانع کرد. لذا مقالۀ حاضر در ابتدا متعرِض پیشگیری کنشی رشدمدار برای جلوگیری از تکفیر است و سپس به توجیه تجریمِ تکفیر بر اساس مبانی فلسفیِ جرم‌انگاری برای پیشگیری از تبدیل نیروهای فعال تکفیری به عوامل تروریستی خواهد پرداخت.

Excommunication: from Growth Prevention to Philosophical Justification of Criminality

Excommunication, in the sense of denying the infidel, in its extreme sense, is associated with the exhilarated ‘mahdoraddam’, an act that has become a global dilemma of ideological terrorism and has pushed national and international criminal and preventive national and international counterterrorism measures to combat this phenomenon. In this situation, due to the defeat of defenseless criminal policies in the fight against ideological terrorism, it is necessary to focus the attention of the criminal policy makers on the cause of the emergence of terrorism (that is, extremism in the form of excommunication). In this regard, those extremists who are susceptible to excommunication can be restrained through nonrefoulement, and they control the other, who have stumbled on the brink of victimization, through the rebellion and the threat of punishment. Therefore, it is necessary to transcend this phenomenon from the measures of the philosophical basis of criminality in order to convince the legislature to legally ban excommunication as the main driving force of contemporary terrorism. Therefore, the present paper initiates a nonrefoulement prevention to prevent excommunication. Then it justifies adherence of excommunication on the basis of the philosophical principles of criminality, to prevent the transformation of active excommunication forces into terrorist elements