تحلیل اصل اعتبار مطلق آرای دادگاهها در آئین دادرسی و اجرای احکام مدنی

این مقاله با تجزیه و تحلیل منابع حقوقی موجود اثبات می‌کند که آرای دادگاه‌ها در آئین دادرسی و اجرای احکام مدنی برخلاف آنچه تصور می‌شود، اعتبار مطلق دارند نه اعتبار نسبی. معمولاً نیازی به اجرای آرای دادگاه‌های مدنی (حقوقی) علیه اشخاص ثالث نیست، ولی طبق این تحلیل، آرای یادشده در صورت لزوم اصولاً علیه اشخاص ثالث هم اجرا می‌شوند. دلایل اندکی که برای قائل بودن به اصلِ نسبی بودنِ اعتبار آرا ارائه‌شده است از نظر تحلیلی ایراد دارند و آن را ثابت نمی‌کنند؛ درحالی که اصلِ اعتبار مطلق آرا نه‌تنها از نظر کاربرد آئین دادرسی و اجرای احکام مدنی اصلی ضروری است، بلکه دلایل نسبتاً محکم حقوقی هم بر درنظر گرفته‌‌شدن آن از سوی قانون‌گذار وجود دارد. مواد 44 و 146 قانون اجرای احکام مدنی موید آن است و تاسیس اعتراض ثالث روی دیگر اصلِ اعتبار مطلق آرا است.