|
|
|
|
تحلیل سیر تحول تاریخی مفهوم عدالت اجتماعی در برنامه های توسعة شهری ایران (1340-1390)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
عزیزی محمدمهدی ,شکوهی بیدهندی محمدصالح
|
|
منبع
|
تحقيقات تاريخ اجتماعي - 1394 - دوره : 5 - شماره : 2 - صفحه:125 -149
|
|
|
|
|
چکیده
|
برای پاسخ به این پرسش که «چه نظریهای از عدالت بیش‌تر مد نظر برنامهریزان شهری در ایران بوده است و این نظریه در گذر زمان چه تغییراتی یافته است؟» در این مطالعه نخست نمونههایی از کاربرد مفهوم عدالت در آثار برنامهریزان شهری ایرانی و سپس سه طرح نمونة جامع شهری بازخوانی شد. یافتهها نشان میدهد بیش‌ترِ برنامهریزان شهری ایران در دو تعریف «عدالت به مثابة برابری یک‌سان» و «عدالت به مثابة تامین حداقلها» و نیز در دو بُعد اقتصادی و کالبدی به موضوع عدالت توجه کرده‌اند. در این نگاه، عدالت عمدتاً در غالب «تامین دسترسی به کاربریهای حیاتی» و «کاهش نابرابریهای فضایی» مورد توجه برنامهریزان ایرانی است.
|
|
کلیدواژه
|
برنامه های توسعة شهری ,شهرسازی ,عدالت اجتماعی ,عدالت فضایی
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, استاد دانشکدة شهرسازی/ دانشگاه تهران , ایران, دانشگاه تهران, دکترای شهرسازی/دانشگاه تهران, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
saleh.shokouhi@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|