اقتدار دولت و چالش های حقوقی – اجتماعی قانون رسمی شدن ساعت در ایران دوره پهلوی

تغییر زمان‌بندی سنتی با تعیین ساعت رسمی به عنوان زمان رسمی کشور ایران برای هماهنگی با زمان معیار بین المللی دوران مدرن از مهم‌ترین مسائل سیاست مدرنیزاسیون دوره پهلوی بود. دولت پس از تصویب قواعد و قوانین ساعت رسمی ایران به افق تهران در سال 1307 و 1314 و اجرای مدل 24 ساعته زمان‌بندی مدرن، برنامه هایی را در سازمان دولت و روابط اجتماعی و فعالیت های اقتصادی جامعه ایران برای اجرای آن در پیش گرفت که همراه با چالش هایی بود. چیستی این چالش ها و چگونگی مواجهه دولت با آنها مساله مقاله حاضر است بنابراین می توان پرسید چالش های رسمی شدن ساعت در ایران دوره پهلوی و برنامه های دولت در مواجهه با این چالش ها و واکنش های مردم به آن چه بوده است؟ فرضیه مقاله این است که چرخش مفهوم زمان سنتی به زمان‌بندی مدرن در فرایند مدرنیسم دوره پهلوی و رسمی شدن ساعت مسائلی بی سابقه را برای دولت پدید آورد که با استفاده از اقتدار دولت مدرن و ظرفیت حقوقی – قضایی آن، امکان سازگاری فرهنگی و اجتماعی با آن در جامعه ایران شکل گرفت.بررسی اسناد و تبیین رخدادهای آن دوران به روش تاریخی نشان می‌دهد که دولت در نهایت با توسل به شیوه های سازش، فرهنگ‌سازی تشویقی تنبیهی در کنار بهره‌گیری از اختیارات حقوقی قضایی، در نهادینه شدن ساعت رسمی در جامعه ایران معاصر موفق گردید.

state authority and legal social challenges of the official time law in pahlavi era iran

the change in traditional timekeeping by establishing official time as the formal time of iran to align with the international standard time of the modern era was one of the most important issues in the modernization policy of the pahlavi period. after approving the rules and laws of iran’s official time according to tehran’s horizon in 1307 and 1314 [1928 and 1935 ce], and implementing the 24 hour model of modern timekeeping, the government initiated programs in state organization, social relations, and economic activities of iranian society to implement it, which was accompanied by challenges. the nature of these challenges and how the government dealt with them is the focus of this article. therefore, one can ask: what were the challenges of formalizing time in iran during the pahlavi era, what were the government’s programs in facing these challenges, and what were people’s reactions to it?the hypothesis of the article is that the shift from the concept of traditional time to modern timekeeping in the process of modernism during the pahlavi era and the formalization of time created unprecedented issues for the government. these issues were addressed using the authority of the modern state and its legal judicial capacity, which allowed for cultural and social adaptation in iranian society.examination of documents and explanation of events of that period through historical methods shows that the government ultimately succeeded in institutionalizing official time in contemporary iranian society by resorting to methods of compromise, incentive punitive cultural promotion, alongside utilizing legal and judicial powers.