وضعیت اشتغال زنان و کودکان بافنده قالی و جایگاه آنها در نظامنامه های بین المللی کار در عصر رضاشاه ( با تکیه بر اسناد)

اقتصاد ایران در عصر رضاشاه اولین مرحله گذار از اقتصاد کشاورزی به اقتصاد صنعتی و سرمایه داری را تجربه کرد. تاسیس و گسترش مراکز صنعتی و کارخانه ها به ویژه در بخش ریسندگی و بافندگی مشاغل سنتی زنان خاصه کار زنان قالیباف را نیز تحت شعاع قرار داد. نوشتار حاضر بی آنکه بررسی روند صنعتی شدن در دوره رضاشاه را هدف خود بداند، در پی پاسخ به این پرسش است که رشد مراکز صنعتی در این دوره چه تاثیری بر اشتغال زنان کارگر داشت، شرایط کار برای  کارگران زن که عمدا در بخش قالی بافی متمرکز بودند به چه شکل بود و آنها چه جایگاهی در تدوین نظامنامه های قانون کار داشتند. فرضیه پژوهش با تکیه بر روش کتابخانه ای خاصه مطالعه اسناد کارخانه ها و کارگاه های قالی بافی در این دوره، توضیح می دهد که کارگران زن و کودکان کارگر در کارخانه‌ها و کارگاه‌های قالی‌بافی در بدترین شرایط کار کرده و مورد استثمار کارفرمایان قرار می‌گرفتند؛ دولت ایران نیز در اتحاد با کارفرمایان، به رغم پذیرفتن قراردادها و نظامنامه‌های بین‌المللی کار که به زنان کارگر توجه ویژه داشت، در عمل کوچکترین توجهی به ضرورت اجرای مفاد این قراردادها به ویژه در خصوص زنان و کودکان نداشت.

The situation of female and children carpet weavers in the era of Reza Shah Their place in international labor regulations in the era of Reza Shah (based on documents)

In Reza Shah’s era, Iran’s economy experienced the first stage of transition from agricultural economics to industrial and capitalist economics. The establishment and expansion of industrial centers and factories, especially in the spinning and weaving sector, also overshadowed the traditional jobs of women, especially the work of women carpet weavers. The present article, without aiming at examining the process of industrialization during the Reza Shah period, examines the working conditions of women carpet weavers in public and private factories and workshops, and at the same time, the question of the effect of relations with international human rights organizations on regulations. Internationally and domestically responds. The results of the present article, by performing a descriptiveinterpretive method and based on a review of available documents, show that female workers and children working in carpet weaving factories and workshops worked in the worst conditions and were exploited by employers; The government of Iran, in alliance with employers, despite accepting international labor contracts and regulations, in practice did not pay the slightest attention to the need to implement the provisions of these contracts, especially for women and children.