مدل ساختاری ویژگی‌های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک‌ شده با میانجی‌گری سبک‌های دفاعی در افکار خودکشی سربازان

مقدمه: افکار خودکشی به باورهایی گفته می‌شود که فرد در مورد کشتن خودش دارد، که از برنامه‌ریزی دقیق برای خودکشی تا یک احساس قابل ملاحظه را دربرمی‌گیرد اما شامل اقدام نهایی نمی‌شود. این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر در افکار خودکشی و تعیین نقش پیشگیری‌کننده آنها در سربازان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل سربازان یک واحد نظامی در استان‌های تهران و البرز بود که 540 نفر از آنان به طور تصادفی خوشه‌ای انتخاب و پرسشنامه‌های مورد نظر را تکمیل نمودند. نتایج: تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم ویژگی‌های شخصیتی و حمایت اجتماعی ادراک‌شده بر افکار خودکشی در سطح 0/01 و 0/05 و همچنین تاثیر مستقیم سبک‌های دفاعی بر آن در سطح 0/01 معنادار بود. بحث: مدل پژوهش با داده‌ها برازش قابل قبولی داشت و روابط ساختاری مفروض تایید شدند. متغیرهای آشکار دارای ضریب مسیر معناداری با متغیرهای مکنون خود بودند. از این مدل می‌توان به منظور طراحی یک الگوی مداخله‌ای روان‌شناختی با هدف پیشگیری و مهار افکار خودکشی در بین سربازان و همچنین طراحی و اجرای برنامه‌ای جامع به منظور غربالگری سربازانی که در معرض آسیب خودکشی یا خودزنی قرار دارند استفاده کرد.