بررسی ارتباط هوش معنوی ومولفه‌های شخصیت در بین پرستاران بیمارستان‌های نظامی

در چند سال اخیر مفهوم جدیدی در حوزه روانشناسی دین مورد توجه روانشناسان قرار گرفته است، این مفهوم هوش معنوی است. بر پایه اهمیت نقش معنویت در محیط‌های کاری بخصوص مشاغل حساسی که در حیطه درمان ایفای نقش می‌کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط هوش معنوی و ویژگی‌های شخصیت در بین پرستاران است.روش: این پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است که در سال 91-1390 انجام شد. جامعه مورد مطالعه را 3 بیمارستان نظامی و غیر نظامی شهر تهران تشکیل می‌دهند که از بین پرستاران شاغل در آنها 101 نفر بطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه هوش معنوی پکپارچه و پنج عامل بزرگ شخصیت بود. کلیه داده‌ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: رابطه هوش معنوی وابعاد برون گرایی، تجربه پذیری، وجدان گرایی و دلپذیر بودن معنی دار و مثبت بود و بین نوروزگرایی و هوش معنوی رابطه منفی وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیونی نشان داد که 3 بعد برونگرایی، تجربه پذیری و دلپذیر بودن 35 درصد از تغییرات هوش معنوی را به طور معنی داری (001/0 > p) تبیین و پیش بینی می‌کنند. از میان قلمروهای هوش معنوی، قلمرو شکر، نتایج مشابهی را نشان داد و ابعاد شخصیتی پیش بین، همانند مقیاس کلی هوش معنوی بود.بحث: در حیطه پرستاری داشتن یک روحیه معنوی، در انجام وظیفه و رضایت از شغل بسیار مفید و کمک کننده است. لذا پیشنهاد می‌شود با معرفی این متغیر به افراد و با تلاش در بهبود و ارتقا آن در بهبود فضای مراقبتی پیشرو باشیم.