اثربخشی آموزش اختصاصی کردن خاطرات بر کاهش آسیب های شناختی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

مقدمه: مطالعه حاضر یک برنامه گروه- محور جدید با هدف بررسی اثربخشی آموزش اختصاصی کردن خاطرات بر کاهش آسیب‏های شناختی در بیماران دارای اختلال استرس پس از سانحه است.روش: در یک طرح شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون توام با گروه کنترل و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 24 نفر آزمودنی مرد مبتلا به اختلال استرس پس ازسانحه که براساس ملاک های dsm-iv-tr توسط روانپزشک ارزیابی شده، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه آموزش اختصاصی کردن خاطرات (mest)، طی چهار جلسه در چهار هفته متوالی در گروه‏های 3 نفری انجام گرفت و نمرات، (bdi-ii)، (amt)، (ies-r)، (spsi-r) قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری یک ماهه در هر دو گروه جمع آوری گردید. داده‏ها با استفاده از آزمون‏های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره، آزمون تعقیبی توکی و آزمون tوابسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته ها موید اثر بخشی آموزش اختصاصی کردن خاطرات درکاهش مشکلات شناختی در حوزه اجتناب عملکردی و خاطرات ناخواسته در بیماران ptsd بود. پایداری آموزش در مرحله پیگیری نیز تایید شد. اما حل مسیله آسیب دیده این بیماران پس از مداخله تغییر معناداری نداشت. بحث: این آموزش را می توان به عنوان یک روش انتخابی جهت کاهش برخی آسیب های شناختی در بیماران ptsd به کار برد.