رابطه میزان اختلالات روانی - رفتاری با طول مدت اسارت و حمایت اجتماعی در آزادگان

مقدمه: در این مطالعه رابطه میان طول مدت اسارت و میزان اختلالات روانی – رفتاری در آزادگان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران مورد مطالعه قرار گرفته است. روش: این مطالعه که با روش همبستگی انجام شده ، 110 نفر به صورت نمونه در دسترس و با استفاده از فرمول پیشنهادی بُرگ و گال(????) انتخاب شدند. آزمون‌های مورد استفاده در این پژوهش را آزمون 21 dass و تست حمایت اجتماعی (s.s.s) تشکیل داد. همچنین از مصاحبه تشخیصی، جهت تشخیص افتراقی اختلالات و معتبرسازی نتایج استفاده گردید. داده‌های حاصل از پژوهش، با استفاده از آزمون‌های همبستگی و تحلیل واریانس (anova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین طول مدت اسارت و اختلالات روانی-رفتاری آزادگان رابطه معکوس برقرار است. همچنین میان اختلالات استرس و افسردگی با متغیر حمایت اجتماعی رابطه مثبت و معناداری مشاهده گردید. یافته‌های پژوهش حاضر اگرچه ناهمخوان با پژوهش‌های خارجی است، لکن نشان از همسویی با پژوهش‌های داخلی دارد. عواملی همچون مذهب و محل نگهداری اسرا در طول مدت اسارت؛ عواملی تاثیرگذار بر چنین نتیجه ای قلمداد شده اند. بحث: ارتباط معکوس بین طول مدت اسارت و اختلالات روانی از جمله افتراق‌هایی است که در این بین خودنمایی می‌کند. در واکاوی این یافته که اسیران با مدت اسارت بیشتر چرا شدت اختلال کمتری را نسبت به اسیران با مدت اسارت کمتر داشته اند، می‌توان به نقش هدف و اعتقادات دینی و مذهبی در کاهش اختلالات اشاره کرد.