مقایسه‌ی اثربخشی آموزش مهارت ‌های اجتماعی هیجانی و مثبت ‌اندیشی بر بهزیستی روان ‌شناختی و سازگاری دانشجویان دانشگاه امام علی (ع)

مشاغل نظامی و انتظامی دارای تنیدگی بالا و پیچیدگی ‌های خاصی هستند که در سرتاسر دنیا توام با ناسازگاری، مخاطرات جسمانی و زندگی در شرایط سخت است؛ بنابراین افراد مشاغل پرخطر مانند نظامیان، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های روان‌شناختی قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی - هیجانی و مثبت‌اندیشی بر بهزیستی روان‌شناختی و سازگاری دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) انجام شد. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازلحاظ روش، آزمایشی با پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل دانشجویان سال اوّل دانشگاه بود. نمونه آماری شامل 21 نفر برای هر یک از گروه‌های آزمایشی و 20 نفر برای گروه کنترل بود؛ که به روش تصادفی انتخاب و در گروه‌ها جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های 84 سوالی بهزیستی روان‌شناختی ریف و 160 سوالی سازگاری بل بود. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که هم آموزش مهارت‌های اجتماعی - هیجانی و هم آموزش مثبت‌اندیشی موجب بهبود بهزیستی روان‌شناختی و سازگاری در سطح p<0.01 شده و در مقایسه بین دو نوع مداخله نیز، آموزش مهارت مهارتهای اجتماعی - هیجانی موثرتر بود. در پیگیری سه‌ماهه نیز نتایج تکرار شد.

comparing the effectiveness of teaching social, emotional and positive thinking skills on the psychological well-being and adaptation of imam ali university students

military and law enforcement jobs have high stress and special complications, which are combined with incompatibility, physical risks and life in difficult conditions all over the world; therefore, people in high-risk jobs, such as the military, are more susceptible to psychological diseases. the present study was conducted with the aim of comparing the effectiveness of teaching social-emotional skills and positive thinking on the psychological well-being and adaptation of imam ali university students. this research was practical in terms of purpose and in terms of method, it was an experiment with a pre-test-post-test with a control group. the statistical population included first-year university students. the statistical sample included 21 people for each of the experimental groups and 20 people for the control group; which were randomly selected and replaced in groups. the data collection tool included the 84-question psychological well-being questionnaire of riff and the 160-question questionnaire of bell’s adjustment. the data were analyzed using the statistical method of multivariate analysis of covariance. the results showed that both social-emotional skills training and positive thinking training improved psychological well-being and adaptation at the p<0.01 level, and in the comparison between the two types of intervention, social-emotional skills training was more effective. the results were repeated in the three-month follow-up.