طراحی و ارزیابی اثربخشی مداخلات شناختی رفتاری برای ارتقاء تاب‌آوری شناختی نیروهای نظامی

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی، تدوین و ارزیابی اثربخشی بسته مداخلات شناختی رفتاری برای ارتقاء تاب‌آوری شناختی دانشجویان یک دانشگاه نظامی اجرا گردید.روش: روش پژوهش مورد استفاده، آمیخته با رویکرد اکتشافی متوالی است. بدین ترتیب که در مرحله کیفی با استفاده از روش فراترکیب، عوامل ارتقاء تاب آوری شناختی استخراج گردید و سپس در مرحله کمی، اثربخشی بسته مداخلات شناختی استخراج شده با استفاده از روش شبه آزمایشی در قالب طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با یک گروه کنترل مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مرحله، جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه نظامی مورد مطالعه است و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس انجام شد.یافته‌ها: بر اساس نتایج فراترکیب، عوامل ارتقاء تاب‌آوری شناختی در پنج مولفه شامل سبک رهبری مسیر-هدف در فرماندهی ماموریت، مدیریت استعداد، آموزش نظامی منطبق بر واقعیت میدان رزم، آموزش شناختی و فرهنگ و جو یگانی مثبت بدست آمد. سپس در مرحله آزمایش، تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که پس از اجرای مداخله، بین میانگین‌های نمرات پس‌آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد و در سطح معنی داری کمتر از 05/0، بین نمرات تاب‌آوری کل آزمایش با نمرات تاب‌آوری در گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد. دنتیجه گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق، می‌توان نتیجه گرفت که تاب‌آوری شناختی کارکنان ماهیتی آموزش‌پذیر و پویا دارد و ارائه برنامه عمل شناختی جامع و مدون برآمده از دستاوردهای پژوهش حاضر، می‌تواند بر ارتقاء تاب‌آوری شناختی کارکنان نیروهای نظامی موثر و نافع واقع گردد.

designing and evaluating the effectiveness of cognitive behavioral interventions to enhance cognitive resilience of military forces

military retired personnels need to pay close attention to factors related to mental health, including happiness, according to the job they have had. therefore, the aim of the present study was to prediction of happiness in military retired personnels based on tolerance of ambiguity and spiritual well-being. the present study was a descriptive correlational study. the statistical population included all the military retired personnels of mashhad and tehran in 2020-2021. the sample size was estimated to be 384 people based on krejcie and morgan’s table for communities with a large population, but for more certainty, 400 people who were selected by multi-stage cluster sampling from among the military retired personnels of mashhad and tehran. the measurement tools were the mclean tolerance of ambiguity type 2 questionnaire (2009), the karami spiritual well-being scale (2022), and the oxford happiness questionnaire (1989). data were collected using questionnaires using descriptive index and the pearson correlation coefficient and the stepwise regression analysis. the results showed that tolerance of ambiguity and spiritual well-being have a significant positive relationship with happiness in military retired personnels (p<0.01). the results of the regression analysis showed that among the predictor variables of happiness in military retired personnels, spiritual well-being and then tolerance of ambiguity were significant predictors (p<0.01). these results indicate that spiritual well-being and tolerance of ambiguity can be important factors in happiness of military retired personnels.