اثربخشی درمان خوددلسوزی بر مشکلات خواب و خودسرزنش‌گری همسران نظامیان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خوددلسوزی بر مشکلات خواب و خودسرزنش‌گری در همسران نظامیان انجام شد. روش: جامعه آماری موردمطالعه شامل تمامی همسران نظامی شهر ری تهران بود که از این میان، 30 نفر از زنان که ملاک‌های ورود به پژوهش را داشتند، با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند که به‌صورت گمارش تصادفی، 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، 8 جلسه آموزش خوددلسوزی دریافت کرد و گروه کنترل، هیچ مداخله‌ای را دریافت نکرد. شرکت‌کنندگان با پرسش‌نامه مشکلات خواب پیترزبورگ (1989) و مقیاس سطوح خودسرزنش‌گری تامسون و ظروف (2004) ارزیابی شدند. یافته‌ها: داده‌ها با استفاده تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، به‌وسیله نسخه 23 نرم‌افزار spss تجزیه‌ و تحلیل شدند. مقایسه میانگین‌ها نشان داد مداخله در تغییر نمرات مشکلات خواب و خودسرزنش‌گری، موثر عمل کرده است. تفاوت‌ها از پس‌آزمون به پیگیری معنادار نیستند (p>0/05)؛ به این معنا که اثرات درمانی در طول زمان ثبات داشته‌اند. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت آموزش خوددلسوزی بر مشکلات خواب و خودسرزنش‌گری همسران نظامیان اثربخش بوده است و این اثربخشی در طول زمان ثبات داشته است.

the effectiveness of selfcompassion therapy on sleep quality and selfcriticism of military personnel’s spouses

the aim of this study was to investigate the effectiveness of selfcompassion training on sleep quality and selfcriticism in military spouses. the statistical population included all military personnel’s spouses in rey, tehran, from which 30 women who met the inclusion criteria were selected by purposive sampling method, which was randomly assigned to two groups of 15 experimental and control. received 8 sessions of selfcompassion training and the control group did not receive any intervention. participants were assessed using the pittsburgh sleep quality index (psqi) and levels of self criticism scale (losc). data were analyzed using repeated measures analysis of variance using spss23 software. comparison of means showed that the intervention was effective in changing sleep quality and selfcritical scores. differences from posttest to followup were not significant (p <0.05). this means that the therapeutic effects have been stable over time. therefore, it can be concluded that selfcompassion training has been effective on sleep quality and selfcriticism of military spouses, and this effectiveness has been stable over time.