اثربخشی درمان مبتنی‌بر بهبود کیفیت زندگی بر عملکرد وکیفیت زندگی خانواده آزادگان

مقدمه: عملکرد خانواده یکی از شاخص های مهم تضمین کننده کیفیت زندگی و سلامت روانی خانواده و اعضای آن است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی‌بر بهبود کیفیت زندگی بر عملکرد وکیفیت زندگی خانواده آزادگان انجام شد.  روش: این پژوهش نیمه‌تجربی، با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون و پیگیری (دوماهه) باگروه کنترل که درسال 1395 انجام شد، 30 نفر از آزادگان شهرستان دیواندره، استان کردستان به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه مداخله و درمان را به‌مدت 8 جلسه و هرجلسه 80 دقیقه دریافت کرد. ولی گروه کنترل  مداخله‏ای دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده ها، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (whoqol) و پرسشنامه عملکرد خانواده (fad) مورد استفاده قرارگرفت. تجزیه‌وتحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار (spss18) و آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره وتحلیل کواریانس یک‌راهه انجام شد.   نتایج: یافته‌ها نشان داد که میانگین کیفیت زندگی و عملکرد خانواده آزادگان درگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و آزمون پیگیری بیشتر بود و تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0/05) و این افزایش در مرحله پیگیری نیز حفظ شده است.  بحث: درمان مبتنی‌بر بهبود کیفیت زندگی می‌تواند  بر ارتقا و بهبودی کیفیت زندگی و عملکرد خانواده آزادگان تاثیری باثبات و پایدار داشته باشد و جهت افزایش عملکرد خانواده و کیفیت زندگی آزادگان مورد استفاده قرارگیرد.

The Impact of Treatment Based on Improving Quality of Life on the Performance and Quality of Life of the Families of Azadeqn

Introduction: Family performance is one of the important indicators guaranteeing the quality of life and mental health of the family and its members. This study was aimed at evaluating the impact of treatment based on improving the quality of life on the performance and quality of life of the families of azadeqns (released prisoners of war). Method: This quasiexperimental study, with a pretestposttest and followup design (two months) and a control group, was conducted in 2017. A group of 30 released prisoners of war was selected from Divandereh, Kurdistan Province in Iran using the simple random sampling method, and they were randomly divided into experimental and control groups (each including 15 people). The experimental group received the intervention and treatment for 8 eightyminute sessions, but the control group did not receive any intervention. The WHO Quality of Life Questionnaire (WHOQOLQ) and the Family Assessment Device (FAD) were used to collect data. Data analysis was performed using SPSS18 software, multivariate analysis of covariance and oneway analysis of covariance. Results: The findings revealed that the mean quality of life and family performance of the released prisoners of war in the experimental group was higher than that of the control group in the posttest and followup test. The difference was significant (p < 0.01), and this increase was maintained in the followup phase. Conclusion: Treatment based on improving the quality of life can have a stable and lasting effect on improving the quality of life and family performance of the released prisoners of war and can be used to improve their family performance and quality of life.