مقایسه تحمل پریشانی، سلامت معنوی و مدیریت تعارض بین سربازان وظیفه بومی و غیربومی یک سازمان نظامی

مقدمه: پژوهش حاضر به مقایسه تحمل پریشانی، سلامت معنوی و مدیریت تعارض بین سربازان وظیفه بومی و غیربومی آجا پرداخته است. روش: تعداد 750 نفر از سربازان با تحصیلات پنجم تا دیپلم، مجرد و با سابقه خدمت 5 تا 17ماه که در پاییز 1396  در حال خدمت بودند، تعیین و از بین آنها به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای و براساس جدول مورگان تعداد 250 نفر به‌عنوان نمونه موردنظر انتخاب شد. باتوجه‌به روش پژوهش (علی مقایسه‌ای) و با درنظرگرفتن معیارهای بومی و غیر‌بومی‌بودن، آنها را به دو گروه تقسیم و پرسشنامه‌های مقیاس تحمل پریشانی، سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و مدیریت تعارض رابینز بین آنها تقسیم شد و پس از جمع‌آوری‌، برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که  تفاوت دو گروه، در متغیر تحمل پریشانی (f=105.224, p<0.001) معنی‌دار بوده ولی در متغیر سلامت معنوی تفاوتی بین دو گروه به‌دست نیامد. همچنین در متغیر مدیریت تعارض، تفاوت دو گروه در سبک مصالحه، معنی‌دار (f=75.62, p<0.001) است، ولی در دو سبک دیگر (رقابت و اجتناب) تفاوتی به‌دست نیامد. بحث: باتوجه‌به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که در سربازان بومی نسبت به سربازان غیربومی توانایی تحمل پریشانی بیشتر است و برای مدیریت تعارض از سبک کارآمد مصالحه استفاده می‌کنند

A Comparison of Distress Tolerance, Spiritual WellBeing and Conflict Management among Native and Nonnative Soldiers in a Military Organization

Introduction: The present study deals with a comparison of distress tolerance, mental health and conflict management among native and nonnative soldiers in a military organization. Method: The research population included 750 single soldiers. They were in service in fall, 2017, had served 5 to 17 months of their military service and their education level was from the fifth grade of primary school to high school diploma. From among them, a sample of 250 soldiers was selected using the multistage sampling method and Morgan Table. Considering the research method and native/nonnative criterion, the sample was divided into two groups, and they answered the Distress Tolerance Scale, the Polotzin and Elison's Spiritual WellBeing Questionnaire and the Robbins’ Conflict Management Questionnaire. The collected data were analyzed using multivariate analysis of variance (MANOVA). Results: The results indicated a significant difference between the two groups in distress tolerance (F=105.224, p<0.001), but they were not different in spiritual wellbeing. It was further revealed that, in conflict management, the difference between the two groups was meaningful in compromise style (F=75.62, p<0.001), but in the other two methods (competition and avoidance) no difference was observed. Conclusion: Considering the results, we can conclude that native soldiers have higher distress tolerance ability than nonnative ones, and they utilize compromise as an efficient conflict management method.