اثربخشی مداخله خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری، تعویق اندازی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر مبتلا به افسردگی در یکی از شهرک های نظامی

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی مداخله خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک‌شده)، تعویق اندازی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر مبتلا به افسردگی در یکی از شهرک های نظامی بود. روش: طرح پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. برای اجرای پژوهش از میان دانش آموزان دختر (متوسطه اول و دوم) دارای افسردگی یکی از شهرک های نظامی 40 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. سپس مداخله با روش آموزش خوددلسوزی شناختی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش مقیاس نیازهای خودتعیین گری سوریبو و همکاران (2009)، مقیاس تعویق اندازی تحصیلی (aps) کاکیسی (2003) و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئل (2004) بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار (spss.21) و تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج: یافته ها تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد. بحث: پس می توان گفت که مداخله خوددلسوزی شناختی بر بهبود نیازهای خودتعیین گری (خودمختاری، شایستگی و ارتباط ادراک‌شده)، تعویق اندازی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دختر مبتلا به افسردگی، اثربخش است.

Effectiveness of Cognitive SelfCompassion Training on Improving SelfDetermination Needs, and Academic Procrastination and Resiliency among the Depressed Female Students in a Military Residential Complex

Introduction: The aim of this study was to determine the effectiveness of cognitive selfcompassion interventions on improving selfdetermination needs (autonomy, competence and perceived communication) and academic procrastination and resiliency among the depressed female students in a military residential complex. Method: The design of the study was quasiexperimental with pretest, posttest and experimental and control groups. The sample included 40 female students selected from among the depressed female students (first and second high school) in a military residential complex and assigned into an experimental and a control group. Then the experimental group received eight 90minute sessions of cognitive selfcompassion training while the control group received no training. The research instruments were the Sorybo et al. SelfDetermination Needs Scale (2009), the Kakici Academic Procrastination Scale (2003) and the Samuel Academic Resiliency Questionnaire (2004). To analyze the data, the SPSS software and analysis of covariance were used. Results: The results showed significant differences between the two groups. Discussion: It can be concluded that cognitive selfcompassion interventions improve selfdetermination needs (autonomy, competence and perceived communication) and academic procrastination and resiliency among depressed female students.