اثربخشی سایکودراما بر تاب‌آوری سربازان دارای گرایش به خودکشی

مقدمه: پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی سایکودراما بر تاب‌آوری سربازان یکی از پادگان‌های نظامی استان اصفهان است. روش: از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری، شامل کلیه سربازان یکی از پادگان‌های نظامی اصفهان است که دارای گرایش به خودکشی بودند. تعداد 20 نفر از این سربازان با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه (10 نفر) آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمون افکار خودکشی بک (bssi) و تاب‌آوری کونر دیویدسون به‌عنوان پیش‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. برای گروه آزمایش، مداخله فن‌های سایکودراما به مدت 10 جلسۀ 2 ساعته، هفته‌ای دو بار انجام شد و گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات، هر دو آزمون مجدداً برای دو گروه اجرا شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس باهدف کاهش و حذف تاثیر متغیر همگام (پیش‌آزمون و جمعیت‌شناختی) استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که کاربرد روش سایکودراما بر میزان گرایش به افکار خودکشی و تاب‌آوری سربازان موثر است و موجب کاهش گرایش به خودکشی و افزایش میزان تاب‌آوری سربازان شده است. بحث: در تبیین این یافته می‌توان گفت وجه امتیاز این رویکرد عملی‌بودن آن است؛ چراکه فرد مسئله‌اش را در صحنه مطرح می‌کند و خود در مورد راه‌حل‌های آن می‌اندیشد و با کشف راه‌حل‌های نهایی به تمرین آن در صحنه می‌پردازد.