بررسی رابطه بین باورهای مذهبی، تبیین‌های خوش‌بینانه و استرس پس از سانحه در فرهنگیان ایثارگر شهرهای مرزی استان گلستان

مقدمه: هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین باورهای مذهبی، تبیین‌های خوش‌بینانه و استرس پس از سانحه در فرهنگیان ایثارگر شهرهای مرزی استان گلستان بود. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری شامل کلیه فرهنگیان ایثارگر شهرهای مرزی استان گلستان بود. روش نمونه‌گیری از نوع نمونه‌گیری دردسترس و حجم نمونه 219 نفر انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها، از فهرست اختلال استرس پس از سانحه ویدرز و همکاران، پرسشنامه جهت‌گیری مذهبی آلپورت و آزمون جهت‌گیری زندگی شییر و کارور استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون برای بررسی فرضیه‌های تحقیق به‌کار گرفته شدند. نتایج: یافته‌ها پژوهش حاضر نشان داد که استرس پس از سانحه با باورهای مذهبی (درونی و بیرونی) و خوش‌بینی رابطۀ منفی معنادار دارد. به‌علاوه، بین باورهای مذهبی (درونی و بیرونی) و خوش‌بینی، رابطه مثبت معنادار مشاهده ‌شده است. نتایج دیگر بیانگر آن بود که باورهای مذهبی درونی و خوش‌بینی قادرند استرس پس از سانحه را پیش‌بینی نمایند. بحث: باتوجه‌به وجود رابطۀ معنادار بین متغیرهای باورهای مذهبی و تبیین‌های خوش‌بینانه با استرس پس از سانحه باید شرایطی فراهم آید تا مبتلایان به اختلال استرس پس از سانحه توسط عالمان دینی مورد آموزش قرار بگیرند و کارگاه‌های تخصصی برای تقویت باورهای مذهبی و بالا بردن خوش‌بینی در آنها تدارک دیده شود.