امید به زندگی، تاب‌آوری و بخشش به‌عنوان پیش‌بین‌های جهت‌گیری مذهبی درونی در سربازان

مقدمه: جهت‌گیری مذهبی درونی و اصیل از متغیرهای تاثیرگذار بر سلامت به‌شمار می‌رود، ازاین‌رو هدف از این مطالعه، بررسی رابطۀ امید به زندگی، تاب‌آوری و بخشش با جهت‌گیری مذهبی درونی در سربازان بوده است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعۀ توصیفی و طرح همبستگی بود. جامعۀ آماری را کلیه سربازان مشغول‌به‌خدمت در شهر تهران تشکیل می‌دادند. نمونۀ پژوهش شامل 210 نفر از سربازان بوده است که به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و پرسشنامه‌های امید به زندگی، تاب‌آوری و بخشش را تکمیل کردند. داده‌های پژوهش با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و رگرسیون لوجستیک تحلیل شدند. نتایج: یافته‌های به‌دست‌آمده از تحلیل لوجیت نشان داد که هر سه متغیر امید به زندگی، تاب‌آوری روان‌شناختی و بخشش، به‌صورت معناداری توان پیش‌بینی جهت‌گیری مذهبی درونی را دارند (0/01>p). شبه r2 نگلکرک نشان داد که مدل حدود 90 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می‌کند. مدل درمجموع 95/7 درصد از افراد گروه‌ها را به‌درستی طبقه‌بندی کرده است. بحث: به‌نظر می‌رسد متغیرهای بنیادین و چالش‌زای شخصیت، نقش قوی و تاثیرگذاری در پیدایش جهت‌گیری مذهبی درونی دارند.

Hopefulness, resiliency and forgiveness as predictors of internal religious orientation among soldiers

Introduction: Internal, genuine religious orientation is one of the variables influencing health. Hence, the present study aims at investigating the relationship between hopefulness, resiliency and forgiveness with internal, religious orientation among soldiers. Method: This is a descriptive correlational study. The population includes all the soldiers doing their military service in Tehran. The sample consists of 210 soldiers selected through the availability sampling method. The sample completed the hopefulness, resiliency and forgiveness questionnaires. The obtained data were analyzed using descriptive statistics indices and logistic regression. Results: The results revealed that all three variables, hope, resiliency and forgiveness, can significantly predict religious orientation (p