تحلیل روند تغییرات پدیدۀ گرد و غبار ناحیۀ غرب ایران طی دورۀ آماری 2018-1979

یکی از مخاطرات مناطق غرب ایران پدیدۀ گرد و غبار است که در تحقیق حاضر، فراوانی وقوع کدهای 06 و 07 هواشناسی 18 ایستگاه همدید (2018-1979) با روش‌های آماری من-کندال و شیب سنس بررسی و تغییرات سالانۀ آنها توسط نمودارهای تعیین نقاط جهش مشخص شد. روند معنی‌دار افزایشی نشان داد که بیشترین فراوانی گرد و غبار در ایستگاه‌های آبادان، بندر ماهشهر، دهلران، سرا رود، سقز و سنندج در کد 06 و در کد 07 بیجار، روانسر، سرپل ذهاب، سقز، سنندج، قروه وکنگاور است. و ایستگاه-های‌ دزفول و رامهرمز روند معنی‌دارکاهشی داشتند. نمودارهای تعیین نقاط جهش کد 06 طی 40 سال اخیر به روش رتبه‌ای من-کندال ایستگاه‌های آبادان و سنندج نشان داد که روند فراوانی گرد و غبار در سال‌های اخیر افزایشی بوده و در کد 07 نیز بیشتر سال‌های مورد مطالعۀ ایستگاه‌های مذکور کماکان روند افزایشی داشتند. با توجه به پراکنش ایستگاه‌های دارای روند معنی‌داری در سطح اعتماد 95 درصد، می‌توان نتیجه گرفت که روند فراوانی‌ها در غرب کشور تابع نظم خاصی است. فراوانی وقوع کدهای 06 و 07 در مقیاس سالانه و فصلی در نرم‌افزار اکسل آماده‌سازی و در محیط نرم افزار arcgis 10.7 با روش idw درونیابی شد. درکد 07 مقیاس سالانه بیشترین میزان پدیدۀ مورد نظر مربوط به ایستگاه‌های سنندج و کرمانشاه بود و در کد 06 ایستگاه‌های سنندج و کرمانشاه و آبادان بیشترین فراوانی را نشان دادند. در مقیاس فصلی، بهار و تابستان وسعت بیشتر و پاییز و زمستان کمتر بوده که علت آن را باید در بین عوامل همدید جستجو کرد.