تحلیل روند نقطه‌ای و منطقه‌ای بارش در استان فارس در دوره 1369 تا 1399

مطالعه روند تغییرات بارش برای برنامه‌ریزی‌های کوتاه مدت و بلند مدت مدیریتی اهمیت فراوانی دارد. اهمیت این مطالعه زمانی بیشتر می‌شود که در منطقه‌ای خشک و نیمه خشک مانند فارس با محدودیت زمانی و مکانی بارش روبرو باشیم. فلذا در مطالعه حاضر به بررسی روند بارش از 1369 تا 1399 در 27 ایستگاه باران سنجی، سینوپتیک و تبخیر سنجی در سطح استان فارس پرداخته شد. مطالعه روند تغییرات بارش در مقیاس‌های زمانی سالانه و فصلی و مکانی نقطه‌‌‌‌ای و منطقه‌ای صورت پذیرفت. از روش‌های من-کندال، تخمین گر شیب سن و تحلیل رگرسیون خطی برای تحلیل نقطه‌ای و از روش من-کندال منطقه‌ای برای تحلیل منطقه‌ای روند استفاده گردید. بارش سالانه در تمام ایستگاه‌ها و دوره زمانی مورد مطالعه شیب کاهشی داشت. ولی ارسنجان (5.9 میلیمتر در سال)، برغان (11.4 میلیمتر در سال)، تنگاب فیروزآباد (7.9 میلیمتر در سال) و فراشبند (5.1 میلیمتر در سال) تنها نقاط دارای روند معنادار کاهشی بارش در سطح اطمینان 95% بودند. درمقیاس فصلی، تقریباً دراکثر فصول و اکثر ایستگاه‌ها شاهد کاهش بارش هستیم. به جز فصل تابستان که در اکثر ایستگاه‌ها یک افزایش بارش خفیف مشاهده می‌شود. از میان این ایستگاه‌ها، ارسنجان (4.73 میلیمتر کاهش در سال)، برغان (14.5 میلیمتر در سال)، شیراز (4.6 میلیمتر در سال)، فراشبند (4.3 میلیمتردر سال)، کازرون (6.7 میلیمتر در سال)، مادرسلیمان (4.1 میلیمتر در سال( و زرقان (4.4 میلیمتر در سال) شاهد روند کاهشی معنادار در سطح اطمینان 95% در فصل زمستان بودند. درسطح منطقه‌ای و در مقیاس سالانه و فصلی کل استان شاهد کاهش بارش به خصوص در فصل زمستان و بارش سالانه بوده است. این میزان کاهش بارش در شمال غرب استان کمی ضعیف‌تر از سایر نقاط استان است. افزایش بارش معنادار در فصل تابستان در قسمت جنوبی قابل مشاهده است. این امر ممکن است به دلیل فعالیت مانسون هند باشد. در فصل زمستان کاهش بارش مشاهده می‌شود.