پیش ‌نگری تغییرات بارش و دمای ایستگاه سینوپتیک تبریز طی دوره 2100 – 2020

موضوع گرمایش زمین، تغییر اقلیم و خشکسالی از چالش‌های مهم حال حاضر جهان به‌ شمار می‌آیندکه می‌توانند باعث وقوع نوسانات گسترده‌ در شرایط آب و هوایی کره زمین شوند. مناطقی با اقلیم مدیترانه‌ای و نیمه خشک وابستگی زیادی به میزان دما و بارش داشته و در نتیجه در برابر تغییر اقلیم دچار ناهنجاری می‌گردند. ایران از جمله کشورهای واقع در مناطق نیمه خشک و خشک جهان است که نسبت به تغییر اقلیم حساسیت بیشتری را نشان می‏دهد. گرمایش جهانی ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای و تغییر کاربری اراضی موجب تغییرات آشکاری در فراسنج‌های اقلیمی ایران از جمله افزایش دما، کاهش بارش و افزایش فراوانی رخداد پدیده‏های مخرب جوی-اقلیمی در کشور شده است. این تحقیق با هدف آشکارسازی تغییرات آتی دما و بارش حوضه آبخیز لیقوان اجرا شده است. برای این منظور، از ریز مقیاسسازی نمایی آماری مدل sdsm و مدل canesm2 تحت سناریوهای تغییر اقلیم rcp2.6، rcp4.5 و rcp8.5 بر روی داده های بلندمدت ایستگاه سینوپتیک تبریز(1951-2020) استفاده شده است. نتایج نشان داد‌‌ که در چهار دوره 20 ساله(2020-2100) و بر اساس سه سناریوی موجود، دما افزایشی و بارش کاهشی خواهد بود. این افزایش دما برای حداقل دما گاها تا 14.35 درجه سانتیگراد (ماه ژانویه با سناریوی rcp8.5 و دوره زمانی) 2100-2081) خواهد بود. بررسی وضعیت بارش در چهار دوره و سه سناریو نشان می‌ دهد میزان بارش در ماههای اکتبر، نوامبر، دسامبر و آوریل افزایشی و در بقیه ماهها کاهشی خواهد بود. با بررسی آماری به روش منکندال روند افزایش و کاهش تغییرات دمای حداقل، حداکثر و بارش مشخص شد که در سطح معنی داری 5 درصدتنها عامل دمای حداکثر دارای تغییرات افزایشی معنی دار بوده و بقیه عوامل اقلیمی (بارش و دمای حداقل) دارای روند خاصی نمی باشند.