بررسی نوسانات منطقه‌ای دما و بارش در جنوب غرب آسیا

با توجه به اهمیت موضوع تغییر اقلیم در قرن حاضر، بررسی روند پارامترهای اقلیمی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.  تغییرات در پارامترهای اقلیمی به ویژه دما وبارش به عنوان مهم ترین پارامترهای اقلیمی می توانند فرایندهای هیدرولوژیکی، کشاورزی، محیط‌زیست، بهداشت، صنعت واقتصاد را تحت تاثیرقراردهد و ارزیابی این تغییرات در یک منطقه،کمک فراوانی به چالش‌های مدیران وبرنامه ریزان منابع آب خواهد کرد. لذا در این پژوهش به ارزیابی روند تغییرات اقلیمی از طریق روند تغییرات دما و بارش به‌صورت سالانه در یک دوره ی 30 ساله (2015-1986) در ایستگاه های سینوپتیک واقع در ایران و کشورهای منطقه که در چند دهه اخیر با بحران خشک‌سالی و گردوغبار روبه‌رو بوده اند با استفاده از روش های آماری تحلیل روند پرداخته شد. ایستگاه های هواشناسی مورد بررسی شامل 66 ایستگاه سینوپتیک واقع در 18 کشور منطقه و روش های مورد استفاده در بررسی روند نیز شامل آزمون ناپارامتری من کندال، تخمین گر شیب سن و همچنین شیب خط رگرسیون است. نتایج حاصل نشان داد که به‌طور کلی در منطقه مورد مطالعه دما دارای روند افزایشی و بارش دارای روند کاهشی است که در برخی ایستگاه های و برخی سری ها، این روند کاهشی و افزایشی معنی دار شده است. همچنین روند تغییرات بارش نیز شدیدتر و مشخص تر از تغییرات دمایی است. بیشترین  میزان تغییرات دما مربوط به ایستگاه ایروان با شیب خط 0.29 و کمترین میزان مربوط به ایستگاه شهرکرد تقریباً بدون تغییر است. بیشترین میزان کاهش بارش نیز مربوط به ایستگاه های سنندج و وان هر دو با شیب خط 5.3 و سپس کرمانشاه با شیب 5.1 است. لذا با توجه به تغییر پارامترهای اقلیمی در منطقه مورد مطالعه،ضروری است برنامه ریزان مربوطه در کشورهای منطقه راهکارهای لازم برای کاهش پیامدهاو سازگاری با شرایط آب و هوایی جدیدرا اتخاذ نمایند.