بررسی تطبیقی آثار تادایو آندو و سانتیاگو کالاتراوا به منظور ارایه راهکارهایی برای الهام از طبیعت در طراحی معماری

باوجود تلاش های فراوانی که در دهه های اخیر برای بهبود فرایند طراحی معماری انجام گرفته است، به ندرت راه حل هایی روشن برای طراحی معماری درجهت کمک به طبیعت، تدوین شده است. ازاین رو تحلیل، مقایسه و بررسی نمونه های موجود و آثار معماران بزرگ برای پاسخ گویی به چگونگی استخراج راهکارهای طراحی آنان در مواجه با طبیعت و دستیابی به سرنخ هایی به منظور برانگیختن قوه تخیل طراحان در بهره گیری از آن، ضروری به نظر می رسد. برمبنای این فرض که با تحلیل و مقایسه دو نگرش متفاوت به طبیعت در طراحی معماری، راهکارهایی درراستای الهام از طبیعت به دست آید. بنابر آنچه بیان شد در پژوهش حاضر، تلاش برآن است تا دو رویکرد پویا و تندیس گرای معمار آکادمیکی اسپانیا، سانتیاگو کالاتروا، با رویکرد فضاگرای معمار تجربی ژاپن، تادایو آندو، به طبیعیت باهم مقایسه شوند. ضمن اینکه در روند این مطالعات افزون بر بررسی شاهکارهای معماری این دو معمار، مولفه هایی از طراحی ملهم از طبیعت آنها استخراج و دسته بندی می شوند. نوع این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است و روش تحقیق به کاررفته در آن هم قیاسی است. درواقع نگارندگان با بهره گیری از این روش، مطالعات تیوریک کتابخانه ای و الکترونیکی واکنش های این دو معمار را دربرابر مولفه هایی طبیعی همچون نیروهای طبیعی، بستر، نوع پیشروی معماری آنها در طبیعت و چگونگی استفاده از نور مطالعه و بررسی کرده اند. با مقایسه وکنکاش رویکردهای الهام از طبیعت در کارهای این دو معمار، ویژگی متن گونه طبیعت به دست آمد که هرکس بنابر پیش زمینه های شخصیتی، پیشینه علمی، زمینه مطالعات، فرهنگ و ارزش های اجتماعی از آن برداشت متفاوتی خواهدداشت. همچنین ضمن دسته بندی الگوهای بهره گیری از طبیعت در آثار این دو معمار، مولفه ها و راهکارهایی برای بهره گیری بهتر از طبیعت جهت انگیزش تخیل و استفاده طراحان از آنها پیشنهاد شده است. مولفه ها و راهکارهایی همچون انتخاب سایت در بطن طبیعت، نفوذ نور به درون بنا، رخنه در طبیعت به صورت فیزیکی، رخنه در طبیعت به شکل بصری، ترکیب فضا با عناصر طبیعت، آفرینش منظر پویا، الهام از درختان، بدن انسان، پرندگان و جانداران و پیوستگی و ارتباط آنها با محیط اطراف خود.