پیوستار زمانی- مکانی باختین در هنرتعاملی جدید (بررسی تطبیقی دو نمونه فرهنگی)

توانایی‌های رو به افزایش کامپیوتر، هنر دیجیتال و اینترنت مانند تعامل، گستردگی، سرعت، امکان حضور هم‌زمان در مکان با استفاده تکنولوژیک از رسانه‌های جدید برای به تعامل کشیدن مخاطب در بیان معنا و مسایل فرهنگی اجتماعی است.در این مقاله تحلیلی گفتمانی بر دو نمونه از هنر تعامل‌گرای مبتنی بر رسانه‌هایجدید دیجیتالنمونه 01 اثر نادعلیان و ترافیک احساسی اثر بنیون صورت می‌گیرد. با استفاده از منابع کتابخانه‌ای مکتوب و دیجیتال و روش تحلیل محتوا با به‌کارگیری نظریهپیوستار زمانی-مکانی باختین به بررسی تحلیلی و تطبیقی دو اثر ذکرشده پرداخته شده است. در ابتدا با تحلیل تعامل‌های صورت‌پذیرفته در نمونه‌ها، روابط گفتمانی حاکم بر آنها استخراج شده، سپس روابط زمانی و مکانی موجود در آن‌ها تجزیه و تحلیل شده و در نهایت با بررسی تطبیقی این دو نمونه به وجوه اشتراک، افتراق و نیز چگونگی استفاده از ویژگی‌های تعاملی رسانه اینترنت پرداخته شده است.نتیجه این بررسی نشان می‌دهد که هر دوی این آثار ویژگی‌های گفتمان مکالمه‌ای دارند و این دو نمونه به‌خوبی توانسته‌اند حضور خود در دیگری باختین را که یکی از ویژگی‌های ساختاری هنر جدید نیز محسوب می‌شود در معرض نمایش قرار دهند. پیوستار زمانی- مکانی در هردو اثر، با حفظ روابط همان زمان- همان مکان، زمان دیگر-همان مکان، همان زمان-مکان دیگر وزمان دیگر- مکان دیگر منطبق با نظر باختین مشاهده می‌شود و نشان می‌دهد که به چگونگی استفاده از رسانه اینترنت و امکانات تکنولوژیک فرهنگیوابستگی نزدیک دارد.