تحلیل تطبیقی بازنمایی جنسیت در تابلوی سوگند هوراتی‌ها ژاک لویی داوید

شناخت جایگاه زن و بازنمایی جنسیت در جهان هنر کلاسیک یکی از دغدغه های پژوهشگران معاصر است، این پژوهش با اتخاذ رویکرد انتقادی با هدف انطباق مفهوم جنسیت بر تابلوی سوگند هوراتی­ها از نظریات فیلسوف پست‌مدرن، هلن سیکسو، بهره گرفته و بر تقابل مرد زن و فروکاستن جایگاه زندر زبان بصری داوید تمرکز دارد و هدف این تحقیق آن است تا دریابد روابط قدرتِ جامعۀ مردسالار قرن هجدهم فرانسه، چگونه در زبان بصری داوید نمود یافته  و مفهوم جنسیتی شدۀ زن را باز تعریف و بازنمایی کرده است. این نقد؛ با بهره ­گیری از چهار گام تعریف شده در شیوۀ ادموند بورکه فلدمن، نخست در مرحلۀ توصیف، خاستگاه کلامی رواییِ تابلو؛ یعنی نمایش­نامه هُراس و کتاب آغاز تمدن رومرا موردتوجه قرار داده آن­گاه به خاستگاه تصویری تابلو یعنی تابلوی سوگند بروتوس اثر گوین همیلتون و ژست فراموش‌ شدۀ سلام رومی پرداخته است. در گام دوم با تجزیۀ فرمالیستی مشخص شد مناسبات فرم‌، رنگ و ترکیب‌بندی نیز بر پایۀ اصالت مردان و به حاشیه راندن زنان شکل‌گرفته‌اند. در گام­های سوم و چهارم طی تفسیر و داوری با گذری روانکاوانه به کودکی داوید دریافتیم، داوید پدرش را در یک دوئل ازدست‌داده، مادرش او را ترک کرده و عموهای معمارش سرپرستی او را برعهده‌ گرفته‌اند بر همین مبنا زیست هنری داوید حاکی از آرمان‌خواهی و مرگ برای آرمان؛ زن­ستیزی و توجه و تاکیدِ بر معماری است. نتیجۀ این خوانش انتقادی نشان داد بنیان های آرمان­‌گرایانه، پدرسالارانه و زن ستیزانۀ حاکم بر تفکر داوید همگی در این تابلو گردآمده‌­اند و بیان­گر عقده­­‌ها و امیال سرکوب شدۀ کودکی او هستند. پس از داوید این تابلو به عنوان مظهر آرمان­‌گرایی افراطی مورد توجه فاشیست ها قرار و سلام رومی بازسازی شده در این تابلو را در خدمت آرمان­های افراطی خود قرار دادند.

comparative analysis of gender representation in jacques louis david's

by adopting a critical approach, following the adaptation of the concept of gender on the horatian oath board, this research uses the ideas of postmodern philosophers such as lacan, derrida and hélène cixous and on the opposition of man and woman and the lowering of the position of woman. it focuses on the visual language of david and aims to find out the power relations of the 18th century french patriarchal society, how it was manifested in the visual language of david and redefined and represented the gendered concept of woman. this review; using the four steps defined in the method of edmund burke feldman, first in the description stage, the verbal-narrative origin of the painting; that is, he paid attention to the play horas and the book the beginning of roman civilization, then he addressed the visual origin of the painting, i.e. the oath of brutus by gwynn hamilton and the forgotten gesture of roman salutation. in the second step, with formal analysis, it was found that the relationships of form, color and composition were also formed based on the originality of men and the marginalization of women. in the third and fourth steps, during the interpretation and judgment with a psychoanalytical transition, we found out about david’s childhood, he lost his father in a duel, his mother abandoned him and his architect uncles took care of him. misogyny and attention and emphasis on architecture. he also behaved as an extremist in the field of politics, but the separation of his wife and children and his imprisonment led to the transformation of his intellectual and artistic world as he presented the painting mediator of the sabine women to his wife as an antithesis of the oath of the horatis to appease him, and after that the anti-feminist emotions in his works subsided. the result of this critical reading showed that david’s life and works of art, after a long idealistic peak, have a sudden descent that has placed him on the horizon of reality.