مطالعه تطبیقی نظام آموزش رسمی صنایع دستی ایران و ترکیه با رویکرد صنایع فرهنگی خلاق

صنایع دستی به‌دلیل قابلیت های فرهنگی و اقتصادی، در یک دهه اخیر به‌عنوان یکی از زیرشاخه های صنایع فرهنگی خلاق مطرح است و کشورهایی از قبیل چین، کره جنوبی و انگلیس در این زمینه، برنامه ریزی های دقیقی انجام داده اند. کشور ترکیه که از دیرباز در زمینه صنایع دستی، اشتراکات و تبادلاتی با ایران داشته، از کشورهای پیشروی منطقه در حوزه صنایع فرهنگی خلاق است و مطالعه تحولات نظام آموزش رسمی صنایع دستی آن می تواند در ارتقای آموزش صنایع دستی ایران مورد توجه قرار گیرد؛ لذا این پرسش مطرح است که ویژگی های فعلی ساختار نظام آموزش رسمی صنایع دستی ترکیه و ایران در انطباق با رویکردهای صنایع فرهنگی خلاق، چگونه هستند؟ هدف از این مطالعه، دست‌یابی به راهکارهایی نوین در ارتقای نظام آموزش صنایع دستی ایران است. این پژوهش، از نوع کیفی است و با روش تطبیقی مبتنی بر اطلاعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی، اهداف، روش ها و برنامه های این دو نظام آموزشی، مورد مطالعه قرار می گیرد. نتایج، بیانگر آن بوده که اهداف و برنامه ریزی های آموزش صنایع دستی ترکیه در مقایسه با ایران، از قابلیت های بیشتری در تناسب با رویکردهای صنایع فرهنگی خلاق، به ویژه از دیدگاه صاحب‌نظرانی چون سوزان لاکمن ، برخوردار هستند. توجه به اهداف اقتصادی به‌موازات اهداف فرهنگی، امکان تحصیل گرایشی، ارائه دروس متناسب در مقاطع مختلف تحصیلی و فراهم نمودن رابطه دانشگاه و نهادهای مرتبط، از جمله تمهیداتی بوده که در نظام آموزش صنایع دستی ترکیه مورد توجه قرار گرفته‌اند. این تحولات از لحاظ محتوا، تا حدودی در آخرین برنامه ریزی های آموزش متوسطه و به‌میزان کمتری، در آخرین برنامه کارشناسی ارشد رشته صنایع دستی ایران نیز لحاظ شده و ضروری است که در نگرشی جامع در کل نظام آموزش صنایع دستی ایران، مورد توجه قرار گیرند.

A Comparative Study of Iranian and Turkish Formal Education System of Handicraft: With the approach of

Handicrafts, due to cultural and economic capabilities, have recently been featured in some countries as one of the subcategories of creative cultural industries and countries such as China, South Korea and the UK have made precise plans in this regard. Turkey, which has long cooperated with Iran in the field of handicrafts, is one of the leading countries in the field of cultural industries. So, the study of its developments of the formal education system of handicrafts can be speculated in promoting Iranian handicrafts education. So the main question is: What are the current features of the structure of Turkish and Iranian handicraft formal education system in adapting to the approaches of creative cultural industries? The purpose of this study is to achieve innovative solutions in promoting the Iranian handicraft training system. This qualitative study based on library, documentary and field research, compares the goals, methods and plans of these two educational systems. Results showed that Turkish craft training goals and programs compared to Iran have more capabilities being in line with the approaches of creative cultural industries, especially from the point of view of such experts as ldquo;Susan Lackman rdquo;. Paying attention to economic goals as well as cultural goals, raising the possibility of specialized education, providing appropriate courses in different levels of education and establishing the relationship between the university and relevant institutions are among the schemes having been considered in Turkish handicrafts education system. In Iran, regarding the content, these changes have partly occurred in the latest high school programs and less in the latest master handicraft program. Therefore, it is necessary to have a comprehensive look at the entire Iranian handicraft training system.