بازآفرینی کهن‌روایت مناظر شهری از طریق بازتولید نشانه معناها در لایه‌های متن

نشانه‌ها با رمزگانی که به‌ تدریج در جریان شکل‌گیری و تحولات شهر در دوره‌های مختلف به وجود آمده‌اند، در ذهن مخاطبین شهر تصویری آشنا یافته‌ و عواطف، احساسات و خاطره‌های مردم از محل سکونت خود در پیوند با این نشانه‌ها شکل می‌گیرند. نشانه‌ها در شهر، بخشی از یک کلیت بزرگ‌تر و پیچیده بوده، آنها مجرد و تنها نیستند و در عوض، لایه‌لایه هستند؛ چرا که ما بی‌وقفه در حال دوباره‌نویسی و دوباره‌سازی محیط پیرامون خود هم از نظر کالبدی و هم فراکالبدی هستیم. این هم‌نشینی/ برهم‌نشینی، در فرآیند زمان اتفاق می‌افتد. زمان پیدایش، زمان زیستن و زمان ادراک شهر به مثابه متنی که بر لوح پالیمسست1 نوشته شده، در خوانش آن موثر است. بدیهی است هر اندازه ضخامت چینه‌های تاریخی بیشتر باشد، خوانش زبان زیرین آن دشوارتر است. با توجه به این امر، هدف اصلی پژوهش، پاسخ به این پرسش مهم است؛ بازآفرینی کهن‌روایتی چون منظر شهری که لایه‌های مختلفی دارد و خوانش آن دشوار است، چگونه ممکن می‌شود؟ نگارندگان برای دست‌یابی به این هدف، از نشانه‌شناسی لایه‌ای و تحلیل گفتمان به‌عنوان روشی تحلیلی بهره می‌جویند؛ چرا که نشانه‌های شهری به علت دارا بودن ویژگی‌های فیزیکی و جنبه‌های قراردادی و اجتماعی منضم به آنها، از اصولی‌ترین معیارها در فرآیند شناخت، آسیب‌شناسی و حفاظت از ارزش‌های یک شهر به شمار می‌آیند. این روش، از طریق گفتمانی که حاصل ارتباط میان لایه‌ها و دوره‌های مختلف زیستِ شهر است، به روایت شهر دست یافته، گفتمان‌های جدید خلق کرده است و سبب بازتولید معنا می‌شود. در نتیجه‌، نشانه‌ها از طریق تعامل با یکدیگر رو به جلو حرکت کرده‌اند و به سبب پویاییِ جریان نشانه‌ها، بافت/ زمینه شکل گرفته و بافت‌سازی انجام می‌شود. بافت‌سازی‌ به‌گونه‌ای است که شهر را در چارچوب زمانیمکانی خاصی محدود نکرده و همگام با فرآیند توسعه حرکت نموده، تغییرات را پذیرا شده و در عین حال با اتصالات رمزگانیِ خود، به شبکه‌ پیشین متصل می‌ماند.

Regeneration of the Ancient Narrative of Urban Landscape by Reproducing Sign-meanings in the Text Layers

Signs with the codes that have gradually emerged during the formation and development of the city in different periods, have become familiar in the minds of the audience of the city, and the emotions, feelings, and memories of people related to their place of residence in connection are formed with these signs. The signs in the city are part of a larger and more complex universe, they are not single and alone, on the contrary, they are multilayered, because we are constantly rewriting and rebuilding our surroundingsboth physically and contently. This Layers sitting together occurs in the process of time, the time of genesis, and the time of reading the city as a text written on the Plaimpsest. Obviously, the thicker the historical layers, the more difficult it is to read the underlying language. Given this, the main question of this study is; how is it possible to regenerate an ancient narrative such as an urban landscape that has different layers and is difficult to read? To achieve this goal, authors use layered semiotics and discourse analysis as an analytical method, because urban signs are considered as the most basic criteria in the process of recognizing, pathologizing, and protecting the values of a city, due to their physical characteristics and contractual and social aspects attached to them. This method has achieved the narrative of the city, through the discourse that is the result of the connection between the different layers and periods of the city rsquo;s life, then new discourses have been created, and leads to reproduction of meaning, as a result, the signs have moved forward through the interaction with each other, and due to the dynamics of the signal flow, the texture/context is formed. Creating texture does not limit the city on a specific timespace frame, and moves in line with the development process, accepts changes, and at the same time stays connected to the previous network with its cryptographic connection.