روش شناسی تحلیلی و چارچوبِ مرمت بناهای معماری با تاکید بر تعیین جایگاه آنها درحوزه‌های مداخلۀ طرح باززنده‌سازیِ محلات بافتهای تاریخی(نمونۀ موردی ساباطهای محله نوگ‌آباد بافت تاریخی نایین )

محلۀ نوگ آباد واقع شده در انتهای بازار یکی از محلات هفت گانۀ بافت تاریخی نایین می باشد که دارای میراث تاریخی ارزشمندی است. از دهۀ پنجاه، به دنبال ترک محله توسط ساکنان قدیمی و ورود گروه های مهاجر و طبقات کم در آمد و همچنین خالی از سکنه شدن اکثر خانه های محله، فرآیند فرسودگی این محلۀتاریخی در تمام ابعاد کالبدی، اجتماعی و اقتصادی آغاز شد. ساباط های این محله که بر روی گذرهای اصلی احداث شده اند؛ از عناصر معمارانۀ فضاهای شهری محسوب می شوند. به تبعیت از این فرآیند کلی، ساباط ها نیز دچار آسیبهایی شده و در اکثر موارد، دیگر نقش گذشتۀ خود را دارا نیستند. سطح زیرین ساباط مربوط به فضای عمومی گذر بوده و مالکیت فضای قرارگرفته در تراز بالای گذر نیز در ساباطهای این محله، در دو دستۀ عمومی و خصوصی قرار می گیرد. پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفیتحلیلی با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و برداشتهای میدانی، استفاده کرده و فرآیند شکل گیری مقاله در پرتو ایجاد نظمی منطقی در مطالب پراکنده موجود با استفاده از راهبرد استدلال منطقی می باشد. هدف تحقیق با استفاده از رهیافتی کیفی، شناسایی توالی فعالیتها به منظور تدوین طرحهای مرمتی بناهای معماری است که در قالب یک چارچوب تحلیلی ndash; روش شناختی، در ساباطهای محله نوگ آباد بافت تاریخی نایین، به عنوان نمونۀ موردی ارائه گردد. در پایان نتایج تحقیق نشان داد که با توجه به ماهیت و کارکرد ساباطها به منظور ارایه دستورالعملهای پیشنهادی مرمت آنها، تعیین جایگاه آنها در طرح باززنده سازی محله ضروری است. به ترتیب، بررسی و ارزیابی طرحهای فرادست بافت تاریخی، شناخت و تجزیه و تحلیل محله توسط ماتریس سوات، تدوین اهداف و راهبردها در چهارمولفۀ(کالبدی، عملکردی، اجتماعی، اقتصادی)، از اولویتهای طرح باززنده سازی محله، قبل از تعیین حوزه های مداخله محسوب می گردند. حوزه های سه گانۀ مداخله بر اساس همگنی کاربری های موجود، پتانسیل نهفته، و شناخت کامل نسبت به محله، مشخص و تفکیک گردیده است. ساباطهای اطمینان، باقریان و دو ساباط مسجد خواجه در حوزۀ مداخلۀ 1 با هدف تبدیل شدن این حوزه به یک مجموعه گردشگری خدماتی قرار می گیرند. دو ساباط فاطمی و امینی در حوزۀ مداخلۀ 2 واقع شده اند. این حوزه با هدف تبدیل به یک مجموعه مسکونی مطلوب و مناسب با نشاط شهری بر اساس نیازهای ساکنان آن، تعریف شده است.

The Analys with Nuge Abad Sabats Of Naeen (locating and study physical)

The view at the apparent composition of the streets of a city is the first visual perception of each person from that city. Charbagh Abbasi Street is a valuable centerpiece in identity of Isfahan as a historical city. Over time, due to body wear and erosion and unplanned renovations, some significant changes have been made in the physical form of this axis, and the identity aspects of the Chaharbagh axis have been undermined. By investigating Charbagh Abbasi Street, from the perspective of context, one can determine the degree of visual unity. It will also be possible to put buildings in different applications according to a specific plan, while maintaining the independence of style and innovation in relation to the adjacent monuments, in peaceful coexistence with the physical environment around them. In contextoriented architectural considerations, the focus should be on the issue of retreat from the street, the distance from adjacent buildings, how to combine the construction volumes, the approximate height, proportions and orientation of the facade, the shape and distant landscape, the door and window mode, the materials, the color and the scale of the building as well as particular attention was paid to the elements of miniscale. So far, researchers have studied this street in descriptive, historical and cultural view, but less focused on the basics of context in this axis. The purpose of this article is to introduce the context of the architecture and to analyze the current status of Charbagh Abbasi Street in accordance with the factors of context. The purpose of this article is to introduce the context of the architecture of the context and to analyze the current status of Charbagh Abbasi Street in accordance with the factors of context. The research method is descriptiveanalytical and data collection method is through field observation. By recognizing the contextoriented architecture and studying the principles of contextoriented, Chaharbagh's body is examined through contextoriented components.