ملاحظات معماری زمینه گرا در خیابان چهارباغ عباسی اصفهان

نگاه به ترکیب ب ندی ظاهری خیابان های یک شهر اولین برداشت بصری هر فرد از آن شهر است. خیابان چهارباغ عباسی اصفهان محوری باارزش در شهر تاریخی اصفهان است که با گذشت زمان، به دلیل فرسودگی بدنه و بناها و بازسازی و نوسازی های بدون برنامه در برخی قسمت ها ، تغییرات اثرگذاری در سیمای کالبدی محور به وجود آمده است. با این وجود چگونگی همنشینی برخی بناهای ماندگار باقی مانده از گذشته با کاربری های متفاوت در حوزه های خاصی از محور، که طبق برنامه مشخصی ضمن حفظ استقلال سبکی و نوآوری نسبت به بناهای مجاور در هم زیستی مسالمت آمیز با محیط کالبدی پیرامون خود قرار گرفته اند، قابل تامل است. از این رو اهمیت بررسی خیابان چهارباغ عباسی از منظر زمینه گرایی از آن است که می توان روند میزان وحدت بصری را در طی دوره های مختلف ارزیابی کرد. توجه به زمینه و رعایت ملاحظات زمینه گرایی در بین برخی بناهای به جا مانده از دوره های گذشته، سبب ایجاد تداوم بصری در بخشی از خیابان چهارباغ عباسی شده است. در ملاحظات معماری زمینه گرا باید به مبحث عقب نشینی از خیابان، فاصله از ساختمان های مجاور، چگونگی ترکیب احجام ساختمانی، ارتفاع تقریبی، تناسبات و جهت گیری نما، شکل و منظر دوردست، حالت در و پنجره، اندازه ها و تناسبات در و پنجره، مصالح، رنگ و مقیاس بنا و هم چنین عناصر خاص خردمقیاس توجه کرد. تاکنون پژوهشگران این خیابان را از دیدگاه های توصیفی، تاریخی و فرهنگی بررسی کرده اند ولی به صورت مشخص کمتر به اصول زمینه گرایی در این محور پرداخته شده است. هدف از نگارش این مقاله معرفی ملاحظات معماری زمینه گرا و تحلیل بناهای شاخص موجود در خیابان چهارباغ عباسی مطابق فاکتورهای زمینه گرایی است. این روند سبب می شود تا چگونگی تبعیت بناها از یکدیگر و میزان توجه هر کدام نسبت به زمینه بیان شود. روش پژوهش، توصیفی_تحلیلی و روش گردآوری داده ها به صورت مشاهده میدانی است. با شناخت معماری زمینه گرا و اصول زمینه گرایی، به بررسی بدنه چهارباغ از طریق مولفه های زمینه گرایی پرداخته می شود و از این رو روند توجه به ملاحظات زمینه گرایی در طی دوره های مختلف بررسی خواهد شد.

CONTEXT- ORIENTED ARCHITECTURAL CONSIDERATIONS IN CHAHAR BAGH ABBASI STREET IN ESFAHAN

The view at the apparent composition of the streets of a city is the first visual perception of each person from that city. Charbagh Abbasi Street is a valuable centerpiece in identity of Isfahan as a historical city. Over time, due to body wear and erosion and unplanned renovations, some significant changes have been made in the physical form of this axis, and the identity aspects of the Chaharbagh axis have been undermined. By investigating Charbagh Abbasi Street, from the perspective of context, one can determine the degree of visual unity. It will also be possible to put buildings in different applications according to a specific plan, while maintaining the independence of style and innovation in relation to the adjacent monuments, in peaceful coexistence with the physical environment around them. In contextoriented architectural considerations, the focus should be on the issue of retreat from the street, the distance from adjacent buildings, how to combine the construction volumes, the approximate height, proportions and orientation of the facade, the shape and distant landscape, the door and window mode, the materials, the color and the scale of the building as well as particular attention was paid to the elements of miniscale. So far, researchers have studied this street in descriptive, historical and cultural view, but less focused on the basics of context in this axis. The purpose of this article is to introduce the context of the architecture and to analyze the current status of Charbagh Abbasi Street in accordance with the factors of context. The purpose of this article is to introduce the context of the architecture of the context and to analyze the current status of Charbagh Abbasi Street in accordance with the factors of context. The research method is descriptiveanalytical and data collection method is through field observation. By recognizing the contextoriented architecture and studying the principles of contextoriented, Chaharbagh's body is examined through contextoriented components.