قراسواران و ناکارآمدی تامین امنیت راه‌ها و جاده‌ها در دوره قاجار
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
جعفری علی اکبر ,سلیمانی بتول
|
|
منبع
|
تاريخ نامه ايران بعد از اسلام - 1396 - دوره : 8 - شماره : 15 - صفحه:1 -27
|
|
چکیده
|
ایران سرزمینی بزرگ با شهرها و راه‌های ارتباطی زیاد و متنوعی است. در طول تاریخ، تمام تلاش حاکمان ایرانی، کنترل و تسلط بر راه‌ها و جاده‌های این کشور بوده است. لازمه این امر، داشتن ارتش منظم و گسترده‌ای بوده تا همه چیز را تحت کنترل حکومت قرار دهد. تامین امنیت جاده‌ها و راه‌های ایران در مقابل دزدان و راهزنان از زمان صفویان عمدتاً در دست سربازان محلی به نام قراسواران بود. در دوره قاجار نیز قراسواران با همان کارکرد قبلی فعالیت داشتند، این عده که معمولاً از میان عشایر و افراد محلی انتخاب می‌شدند، به حفظ امنیت جاده‌ها و راه‌های پرخطر همت می‌گماشتند. این سربازان که مواجب و جیره کافی دریافت نمی‌کردند و لباس رسمی سربازان را نیز نداشتند، از جایگاه و ارزش پایین‌تری نسبت به دیگر سربازان ارتش برخوردار بودند. این موضوع با عوامل دیگر، همواره موجب ناکارآمدی عملکرد این نیروهای موثر در تامین امنیت داخلی می‌شد، مسئله‌ای که در نهایت در توسعه نیافتگی اقتصادی ایران دوره قاجاری موثر بود. بر این اساس، این پژوهش ضمن بررسی عملکرد قراسواران، به بررسی علل ناکارآمدی آنها در تامین امنیت راه‌ها و جاده‌ها در دوره قاجاریه پرداخته است.
|
|
کلیدواژه
|
ایران، اقوام، جاده‌ها، امنیت، بازرگانی، قراسواران، عشایر
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, گروه تاریخ, ایران, دانشگاه اصفهان, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
f.soleimany1812@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|