مناسبات قبایل کُرد با اتحادیه نظامی قراقویونلو

چکیدهبا سقوط ایلخانان مغول، ایران عرصه درگیری‌های سیاسی میان قدرت‌های مختلفی شد. قراقویونلوها یکی از قبایل مهمی بودند که توانستند در این آشفتگی خود را برکشیده و با کنار زدن آل جلایر یک حکومت با ویژگی اتحادیه قبایلی پی ریزی کنند. با دقت در نحوه شکل‌گیری و جغرافیای توسعه یابی و یا گسترش قراقویونلوها مشاهده می‌شود که شروع این حکومت از مناطق کُردنشین بوده است و از این رو برخورد آنها با کُردها ناگزیر بود. در این میان هر امیر کُرد تحت تاثیر جغرافیای قلمرو و نزدیکی یا دوری به مرکز دولت‌ها به صورت مستقل با دول یاد شده ارتباط برقرار می‌کرد ولی در مجموع تلاش آنها حفظ استقلال در قلمرو موروثی خویش با اظهار اطاعت ظاهری از قدرت‌های بود.هدف اصلی این مقاله روشن ساختن نحوه تعاملات قبایل کُرد با حکومت قراقویونلوها است. اینکه قبایل کرد و قراقویونلوها چگونه به این تعاملات می‌نگریستند؟ با توجه به حضور همزمان این حکومت با آق قویونلو، کُردها کدامیک را ترجیح دادند؟ در این تعاملات مذهب چه جایگاهی در سیاست‌های قراقویونلوها و نحوه برخورد با اُمرای کُرد داشت؟ بررسی دلایل و منطق تاریخی زمینه پژوهشی مهمی در تاریخ مناسبات سیاسی میان قبیله‌ای روزگار محسوب می‌شود و این مقاله در صدد روشن ساختن آن خواهد بود. به نظر می‌رسد که قبایل کُرد توانستند ارتباط حسنه‌ای را با قراقویونلوها برقرار کرده و مذهب و اعتقادات دینی آنها در این روابط تاثیری قابل ملاحظه‌ای نداشته است.